De broertjes Walschaerts zijn niet te stoppen. Vlaanderens bekendste cabaretduo schotelt steevast om de twee jaar een nieuwe show voor, waarmee zowat alle grote zalen uitverkocht worden. Vorige tournee 'Spaak' bereikte zo 150.000 bezoekers en het ziet ernaar uit dat 'Wolf' dit succes mag evenaren, aangezien Nederland nu ook duidelijk het Kommil Foo-virus te pakken heeft. Terwijl Raf en Mich onze noorderburen aan het lachen maken, is hier alvast de dvd (met muziekcd) van deze laatste show uitgekomen. Niet dat dit de pret voor toekomstige bezoekers zal bederven, want Kommil Foo blijft op de eerste plaats toch een spektakel om live in de zaal te smaken en om nadien op dvd van na te genieten.
'Wolf' is op en top Kommil Foo, wat wil zeggen tweepersoonscabaret op een ontzettend hoog niveau. Toch zal de kenner opmerken dat deze show een stuk brozer en intiemer is dan de vorige. Verwacht gerust de lach en de traan, maar ook zeker een 'less is more'-principe, waardoor het anderhalf uur durend verhaal op dit plaatje af en toe wat stroef aanvoelt. Wat wel blijft, zijn fabuleuze liedjes met spitsvondige teksten, dubbele bodems en aanstekelijke melodieën. De heren zijn niet voor niets meesters van ritmiek en mimiek. Een eenvoudige tokkel op de gitaar wordt in opener 'Geniet Ervan' plots onderdeel van een swingend, tropisch ritme waarmee olijk heupwiegen gepaard gaat. Mich bedient zich als vanouds van piano of viool, maar durft daar dingen mee te doen die een klassiek instrumentalist zijn haar zou doen uitvallen en Raf blijft de songschrijver die akoestische gitaar als geen ander beheerst. Tegelijkertijd baseert dit duo zich op een rijke, haast kinderlijke fantasie. Heden en verleden, de ik en de jij en de nobele onbekende passeren de revue. Een moeilijk te ontwarren rode draad bevat verscheurde en verscheurende taferelen, afgehakte ledematen en een wolf die dreigend achter elk hoekje loert en tegelijkertijd in ieder van ons schuilt. Woede en verontwaardiging hebben de plaats ingenomen van liefde en schoonheid. Dat vertaalt zich in soms nogal brute en luidruchtige taferelen, waarin vooral de bas van Raf een dominante rol speelt. Loepzuivere, karig omfloerste zangpartijen krijgen op die manier extra kracht, zoals blijkt uit het fabuleuze 'Niet voor Mij Alleen', waarvan de melodie van Gershwin geleend werd. Toch schuilt de kracht van 'Wolf' meer dan tevoren in zijn poëtische inhoud. 'Kop in het Zand' bulkt van cynisme en 'Man Genaamd Marianne' is een ontroerende en tegelijkertijd dolkomische ballade.
Kommil Foo heeft het net iets minder gemakkelijk gemaakt met 'Wolf' dan voordien. Dat valt ook op deze dvd op, die een stuk minder zoet passeert dan oudere dingen. Cabaret leent zich echter uitermate tot meer ernstige onderwerpen, zeker als ook die met een kwinkslag aangekaart worden. En daar schuilt wederom de kracht van deze broers.
Meer over Kommil Foo
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
