In het kader van het Dominiofestival in de Ancienne Belgique brengen we enkele artiesten opnieuw onder de aandacht. Zo treedt Köhn aanstaande woensdag op tijdens de bELgTRONICAnacht.
Al een tijdje uit, verdient deze dubbele cd toch nog onze aandacht. Met z'n derde full album heeft Köhn, alias Jurgen De Blonde, namelijk (weeral) zichzelf overtroffen. Twee Cd's met 130 minuten muziek, is dat niet wat te veel van het goede ? Of, zoals de jongen uit Brugge zich afvraagt op de hoes van Koen: commercial suicide ? Inderdaad (zijn eigen antwoord is "you bet !"), maar de kwaliteit van Koen zal dit (hopelijk) meer dan goed maken. Houdt u van hedendaagse elektronische muziek ? Dan is dit een must have. Koen heeft het namelijk allemaal en helemaal: de kraakjes en ruis van Mille Plateaux, de fuck-ups van Kid 606, de electro-acoustische drones en de haperingen en hypnotiserende gitaarnoises van Fennesz. Deze laatste is misschien het beste vergelijkingspunt met Köhn, maar Köhn gaat toch een paar stapjes verder; zijn palet is breder. Zo kan je bijvoorbeeld op 'wabbit regghae' moeilijk blijven stilzitten, is 'plöhs' een prachtig slaapliedje, klinkt in 'langoorn' precies een 80s pophit door en krijgen we op de tweede Cd zowaar vervormde zangpartijen te horen. Let u ook op de twee monumentale (18:37 en 10:47) nummers 'nigewöhne' en 'Vlaamsche Röhs' die het einde van de eerste en het begin van de tweede Cd inluiden. Daarenboven beschikt Jurgen De Blonde ook nog over een stevige dosis (Vlaamse) zelfspot waarvan het afsluitende geknepen scheetje (hopelijk niet echt 'Köhn's death') het bewijs mag zijn. Helemaal van eigen bodem en daar ver bovenuit stijgend, is dit alvast één van de (elektronica)platen van 2002.
Meer over Köhn
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
