Driedimensionale triphop uit Vlaanderen? Waarom ook niet. Geavanceerde technieken en eigen homestudios hebben een stukje Bristolscène naar Antwerpen gebracht. Met name in het hoofd van de inmiddels 24-jarige Carlo Dijckmans leeft reeds langer de fascinatie voor een band als Massive Attack: een groep die moeiteloos verschillende stijlen en zangers samenbrengt om in een eigen, specifiek triphopvestje te steken. Een stevige jazzopleiding en de ontdekking van twee andere musketiers met een totaal andere achtergrond heeft geresulteerd in de band Koala. Later mondde dit uit in een hoop creatieve, muzische ideeën en uiteindelijk deze mooie debuutplaat. In dit vlotte en toegankelijke schijfje hebben alleszins veel gastmuzikanten en –vocalisten hun ziel mogen leggen.
De basis van Koala ligt in een olijk trio dat het juiste gevoel voor klanken en geluiden lijkt te vatten. Droge, hoppende ritmen worden rijkelijk gevuld met zweverige, gelaagde effecten, gitaren en zanglijnen om telkens tot een sfeervol en aangenaam resultaat te komen. Toch bevat 'Gravity' vele gezichten. Dat heeft natuurlijk te maken met de inbreng van vele bevriende gasten. Zo fluistert Iris De Rijcker mysterieus mee in 'Street Flashes' en weet Liebrecht Kenis (Glowee) 'Virus' op zijn keyboard onder begeleiding van strelende violen te laten nazinderen. Gregory Frateur van Dezmona lijkt wat te worstelen met de raps van datzelfde nummer, maar ene Tim Wullemans weet dan weer 'Dubbeltimer' tot een mooi omkaderd geheel te bundelen, al vraagt de song misschien een iets consistentere opbouw. Driemaal mag de warme stem van Joy Adegoke verwelkomd worden. Met haar Congolese roots weet ze de oudste bijdragen van dit plaatje ('Antownbar', 'Overloaded') van een zwoel en subtropisch accent te voorzien. Verder maakt ze van het intrigerende 'Frantic', dat van een loungesong uitgroeit tot overtuigende poprock, een waar stilistisch meesterwerk. Bijdragen met ondermeer tabla, vibrafoon, viool, trompet of scratchwerk van Lamont Stigler (Dj Gazhoppa's Bigband) leggen de diepere accenten. Helaas zorgt dat kameleonkarakter soms ook voor een identiteitscrisis. Zo wringt de combinatie van de fluisterende elektrojazz 'Overloaded' met het instrumentaal ingespeelde, rockende 'Virus'. Ook 'Ground Control' komt schijnbaar even piepen als volledig buitenstaandertje en neigt meer richting dance en pop. In elk geval heeft Koala goed geluisterd naar zijn voorbeelden. Zo sluipt de heimelijke stem van Tricky rond in het spookachtige 'Dead End' en komt het eerder vermelde 'Dubbeltimer' wel erg dicht bij de gesamplede ritmen die DJ Shadow reeds eerder presenteerde. Soms leidt dit wel een beetje te sterk tot een déjà-vu gevoel. Zo benaderen zowel de baslijn, de intimiteit als het tempo van 'Nilsen' ontzettend sterk Portisheads 'Sour Times'. Dat neemt niet weg dat 'Gravity' een boeiende en erg beloftevolle plaat is met veel erg aangename momenten. Als mooiste hoogtepunt mag het geniale, stemloze 'Trop Hip' dit schijfje afsluiten. Enkele schoonheidsfoutjes als tekstuele armoede, geforceerde raps of moeilijke melodielijnen buiten beschouwing gelaten, levert dat een mooie, rijk ingekleurde plaat op.
'Gravity' laat zich erg aangenaam beluisteren. Dankzij een luie, mooi omkaderde sfeer en de juiste muzikale accenten op de juiste plaats vormt deze plaat een boeiende reis doorheen de vriendenkring van Carlo Dijckmans en co. Mits enkele productietechnische ingrepen en enkele aanpassingen in de afmix, kan hier gerust gesproken worden van een prachtige, in eigen beheer uitgebrachte cd.
Meer over Koala
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
