Laat één ding van bij het begin duidelijk zijn: mensen die dwepen met subtiele elektronische muziek hebben niets te zoeken op de meest recente langspeler van Knifehandchop. Billy Pollard, de 21-jarige Canadees achter de weinig aan de verbeelding overlatende projectnaam, is namelijk niet het soort muzikant dat mensen tracht te verblijden met ingenieuze arrangementen, originele melodieën of een vernuftig ritmespel. Integendeel, Pollard is een rasechte 'technopunk', een razende techneut die niets liever doet dan (muzikale) heilige huisjes slopen.
Op 'Rockstopper' - in feite een soort 'best of' van de man z'n talloze vinyl releases van de voorbije jaren - staan dan ook 15 songs die stuk voor stuk wild om zich heen schoppen met harde beats en vuilbekkende samples. Zo knipt Pollard reeds in de eerste tien minuten van z'n plaat een resem archetypische hiphop- en raggavocalen bruut aan flarden, om er achtereenvolgens een zwaar overstuurde electrobeat, een kurkdroge drum & bass-track en een door de mangel gehaalde ragga-junglehit op bijna komische wijze mee op te smukken. De drie volgende tracks doen hier nog een flink schepje bovenop, waardoor ze simpelweg hilarisch worden: ultrasnelle, hakkende beats en goedkope synthesizergeluiden in regelrechte kermisstijl, opnieuw voorzien van een hoop (illegale?) ragga- en hiphopsamples uit de oude doos. Ook de Canadees lijkt dan zelf in te zien dat hij uit de bocht dreigt te gaan en besluit wat gas terug te nemen. 'Transition Emotion' - een bewijs dat de man meer in z'n mars heeft dan wat hij de wereld wil doen geloven, alsook de daaropvolgende nummers zijn bijgevolg wat meer ingetogen songs, d.w.z. melancholische electro en minimale retrohouse, compleet met klinische vocoderstemmen en computerspelmelodietjes. Na de zgn. 'chill-out remix' van het meer dan behoorlijke breakbeatnummertje 'Hooked on Ebonics' schakelt Knifehandchop echter weer een 10-tal versnellingen hoger, waardoor andermaal waanzinnig radicale dingen als 'I Hate Your Fucking Face' de revue passeren. Gabber en hardcorehouse van meer dan 200 bpm, bruut aangekleed met een gestoorde mix van versnelde raggavocalen, vrouwonvriendelijke rapteksten, chaotische bleeps en elektronische ruis. Niet echt iets voor gevoelige oortjes!
'Rockstopper' is dan ook een eerder bevreemdende plaat. Knifehandchop is ongetwijfeld een getalenteerde kerel met een heel eigen, alternatieve en pure visie op dansmuziek - iets wat op zich al een reden kan zijn om deze cd in huis te halen, maar in z'n enthousiasme vergeet hij (net iets te vaak) zijn ideeën uit te werken tot volwaardige songs, waardoor deze zelden het niveau van goedkoop 'Neanderthalgedreun' overstijgen.
Meer over Knifehandchop
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
