Drummer Gerri Jäger en gitarist Raphaël Vanoli leerden elkaar kennen in Amsterdam waar ze allebei jazz studeerden. Toch is geen van de twee “echt” Nederlander. Jäger komt uit Oostenrijk en Vanoli heeft een Frans-Duitse achtergrond. Evenmin doken de twee van meet af aan de jazz in. Allebei passeerden ze langs de rock en de metal, invloeden die hier en daar nog doorschemeren in ‘Sauce’, zei het iets minder dan op hun vorige ep ‘Serious Outtakes’ uit 2009.
Op de nieuwe plaat ligt de nadruk veeleer op de elektronica: geen high tech, maar knutselachtig aandoende technologie waardoor vooral de gitaar van Vanoli wat minder herkenbaar wordt. Opvallend zijn de invloeden van dub en dubstep, zeker in de meer sobere fragmenten. Vooral in ‘Saus’ zijn de verwijzingen naar de populaire dansmuziek niet te missen, inclusief de haperende ritmiek die zo eigen is aan de hippe beats. Alleen ligt het in de lijn van Knalpot om het nog allemaal een beetje verder door te trekken: wat bij de dansgerichte muziek haperen is, wordt bij Jäger en Vanoli ronduit struikelen.
Het rafelige en tegendraadse randje dat zo eigen is aan de de muziek van Knalpot, wordt dus gelukkig ook op dit schijfje bewaard. Hetzelfde geldt voor de klankstapelingen die nooit resulteren in een overweldigende geluidsmuur. Het ambachtelijke gehalte blijft intact.
Dat Jäger en Vanoli wel houden van een stapje buiten de lijntjes betekent niet dat ze hun publiek zomaar het bos in nemen om het daar moederziel alleen achter te laten. Elke track op ‘Sauce’ heeft een eigen toegankelijkheid. Zo is ‘15’ opgebouwd uit duidelijk te onderscheiden en bij hun terugkeer herkenbare episodes. Ook wanneer het allemaal wat diffuser wordt, krijgt de luisteraar een handvat. Zo drijft ‘Professional Grin’ op een eenvoudig basmotiefje in een metrisch mistige sfeer. De geluiden die toegevoegd worden bevestigen eerder de onvoorspelbaarheid dan dat ze een duidelijke lijn aanbrengen en wanneer er dan toch plots even meer ritmische richting komt, wordt die snel weer ongedaan gemaakt. Het is wachten op een strak gemepte artrock groove van Jäger voor de zaak echt op de sporen schiet. Deze spanning tussen duidelijkheid en vaagheid maakt van ‘Professional Grin’ het boeiendste stuk van de cd.
Stijl achterover vallen is er voor de luisteraar op ‘Sauce’ niet bij. Daarvoor gaan Jäger en Vanoli niet ver genoeg in hun muzikale sloopwerk. Wie echter zijn electro-jazz-rock graag wat levendig heeft en niet vies is van een onophoudelijke stroom plaagstoten zal in deze ep een waardige opvolger voor ‘Serious Outtakes’ vinden.
