Wie een beetje vertrouwd is met de droom-ambient van synthesizergod Klaus Schulze zal beseffen dat een muzikaal huwelijk met mythische zangeres Lisa Gerrard (Dead Can Dance) een mooie zaak kan zijn. Beide levende legenden zijn immers grootmachten in de zogenaamde esoterische muziek. Het is echter vooral de Duitse geluidsmagiër Schulze die – zoals een man betaamt – het initiatief heeft genomen voor dit monsterproject. Ook hier wordt daarom vastgehouden aan de voorliefde voor gevoelsgeladen groeinummers met een gemiddelde lengte van meer dan twintig minuten. 'Farscape I + II' biedt een uitmuntend staaltje emotioneel uitgebouwd gezweef dat gedurende twee en een half uur de geest in opperste stemming brengt.
Twee dagen gezamenlijk opnemen, meer had Schulze niet nodig voor deze verbluffende dubbel-cd. Wie echter sedert de soundtrack van de film Ali heeft gewacht op de majestueuze mystiek van Lisa Gerrards stem, wordt hier op zijn wenken bediend. Haar erg typerende gregoriaans-Keltische zang met krachtige, hoge uithalen en veel kronkelingen is al een verademing op zich. Voor de geestesverruimende trip die de twee geluidsdevoten presenteren, ontbreken superlatieven. De lang aangehouden synthesizertonen van Klaus Schulze ontwikkelen zich tot organische aura's met veelkleurige, elektronische prisma's. De Duitse tegenhanger van Jean-Michel Jarre en ex-Tangerine Dream voorvechter heeft de synthesizer immers tot zijn tweede leefwereld gemaakt. Hoewel de zeven hier gepresenteerde 'Liquid Conscience'-passages een gelijkaardige sfeer uitademen, liggen klankkleur, gedrevenheid en inhoudelijke vormgeving toch enigszins uit elkaar. Zo bevat 'L.C.1' een rijk palet aan warm gelaagde tonen, terwijl het langzaam ontluikende 'L.C.2' meer een holle, minimalistische uitstraling kent en het broeierige 'L.C.3' ergens tussen beide in zweeft. Tikkende ritmen, borrelende effecten en diepe baspulsen geven deze sfeerimpressies een aangename gedrevenheid waardoor zelfs een half uur (!) durend 'L.C.2' de luisteraar in zijn greep blijft houden.
De tweede cd bevat zelfs nog meer karakter dan zijn voorganger en opent nogal akelig met een bevreemdende leegte van dissonante klanken waarin de dominante stem van elfenkoningin Gerrard primeert. Sombere bastonen zetten hier een erg duistere basiskleur neer terwijl duizelingwekkende zoemgeluiden en een opbouwende percussie uitgroeien tot een volumineus krachtenveld. 'L.C.5' is dan weer bonte, trancematige, rondtollende psychedelica dat bijna het etiket 'dancenummer' verdient. De twee resterende 'Liquid Conscience'-songs doen het opnieuw wat rustiger aan, maar blijven voldoende krachtig om een onuitwisbaar spoor na te laten.
Het moet gezegd, 'Farscape I+II' maakt zijn verwachting waar. Hoewel Schulze duidelijk het voortouw trekt, lijken beide artiesten het prima met elkaar te vinden. Stuk voor stuk betreft het hier dan ook geweldige nummers die leven in een eigen droomwereld en tijdsexplosie en niet onderhevig zijn aan de wetten der vergankelijkheid. De hele rit in één keer uitzitten is echter van het goede wat te veel en kan een gevaarlijk gevoel van verveling oproepen. De beste wijn hoort echter ook in bescheiden maten geconsumeerd te worden.
Meer over Klaus Schulze / Lisa Gerrard
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
