Wanneer drie heren van dit kaliber de krachten bundelen, spitsen fans van avontuurlijke elektronica verwachtingsvol de oren. Z'EV onderneemt al sinds begin jaren '70 onconventionele percussieve experimenten en Chris Watson is vooral gekend van zijn releases met magistrale veldopnames op het Touch-label. De Japanner KK.Null bracht tientallen soloreleases uit die schipperen tussen noise en ambient en werkte daarnaast onder meer met Merzbow, Earth en Jim O'Rourke. Op de website van Z'EV, de coördinator van dit project, is te lezen hoe 'Number One' tot stand is gekomen. Zo besloot hij om conceptueel dit werk losjes te baseren op de structuur van Japans Noh-theater. Het album bevat dan ook vijf tracks of 'scènes'. De door Z'EV en KK.Null aangebrachte geluidsfragmenten vormen de 'karakters'. Watson's field recordings – opgenomen in Oost-Afrika - vormen het decor of de achtergrond waarop de 'karakters' worden geïntroduceerd, met mekaar in interactie treden en weer worden afgevoerd. Voor dit project ontmoetten de muzikanten elkaar niet in levende lijve maar plakte Z'EV de verschillende bijdrages op een sublieme wijze in en aan mekaar. Het eindresultaat bestaat uit vijf broeierige, haast apocalyptische soundcollages die misschien moeilijk verteerbaar lijken maar die bij nadere en meervoudige beluistering o zo weten te boeien. De aandacht van de luisteraar wordt hierbij op verschillende manieren constant geprikkeld. Enerzijds zijn er de fantastische field recordings van Watson die de fond van iedere track vormen. Het loepzuivere geluid van bijvoorbeeld grazende olifanten, bikkelende gieren bij een karkas, kwakende kikkers of hevige onweersbuien levert op zich al een intense luistertrip op. Anderzijds is er het indrukwekkende arsenaal elektronische en akoestische klanken die respectievelijk door KK.Null en Z'EV worden aangeleverd. Drones, percussieve en elektronische klanken, noisefragmenten en zwaar bewerkte samples worden op de field recordings geplakt en ebben weer weg zodat iedere track constant in beweging lijkt. Daarbij is Z'EV er in geslaagd om gedurende de mixage de perfecte balans tussen de 'aardse', herkenbare natuuropnames van Watson en de meer abstracte klankbijdrages van hemzelf en KK.Null te bewaren. Nergens geven de tracks een geforceerde indruk alsof de klanken lukraak op een hoopje zijn gegooid. Integendeel, er is zelfs sprake van sterke interactie tussen de bijdrages van de drie muzikanten en het geheel klinkt dan ook behoorlijk organisch. Passages van betrekkelijke rust – een chill-out moment blijft evenwel altijd ver af – wisselen af met hectische fragmenten. Bij momenten stapelt Z'EV het totaalgeluid behoorlijk vol en nemen de tracks de allure aan van een wervelende storm maar noisy wordt het nooit. Dit meesterwerk zal voor sommigen behoorlijk beklemmend overkomen, op het oncomfortabele af. Maar het is vooral over heel de lijn een fascinerend en indrukwekkend hoorspel geworden, als een soundtrack bij een futuristische, duistere thriller. De albumtitel doet alvast hopen op een vervolg maar de muziek nog veel meer. Nu al een klassieker in het genre.
