Ierland heeft veelal groepen die zich richten op de melancholische volksaard. Met een band als bijvoorbeeld Primordial heeft het eiland dan ook een echte topper in huis. Maar er wordt ook meer rechtdoorzee muziek gepend die totaal lak heeft aan melancholie. Getuige daarvan is Killface, dat met deze al even subtiel getitelde EP een portie ouderwetse death/thrash op de wereld loslaat. Nog niet wereldschokkend, maar met wat groeiwerk komen ze er wel.
Met de bandnaam en albumtitel in het achterhoofd is het maar best dat er flink gebeukt wordt en op dat vlak doet Killface precies wat ze beloven. Het geheel ademt de sfeer uit van oude death metal, uit de tijd dat het genoeg was om simpel te hakken en te rammen en niet zozeer tijd te verspillen aan intellectueel verantwoorde thematiek of blindstaren op technisch kunnen. Dat gezegd zijnde, negen nummers er op recordtempo doorjagen, laat weinig ruimte voor adem. Dat idee van het gaspedaal intrappen en fluks rammen, geeft 'Feeding the Dead' flink wat energie, maar is tegelijk ook vermoeiend. Een beetje meer variatie wat betreft tempo had de groep geen kwaad gedaan.
Door de met thrash doorspekte death metalaanpak lijkt Killface soms aansluiting te vinden bij oudere, Britse death metal acts, die ook meer voor groove en beukwerk kozen. An sich geen slechte zet, maar op dit moment lijkt de groep nog iets te veel de mosterd te willen halen bij de voorbeelden en hierdoor mist het geheel wat eigen smoelwerk. Het is die gezichtsloosheid die Killface uiteindelijk parten begint te spelen. 'Feeding the Dead' is een aardig plaatje met oppeppende muziek, maar er blijft op dit moment te weinig van hangen om van een opmerkelijk plaatje te spreken.
Killface is nog jong en er is nog wat werk aan de winkel, maar door de energieke aanpak beloven ze alvast verbetering voor de toekomst. Mits nog wat schaaf- en schuurwerk zou dit best wel eens iets kunnen worden.
