In de bio van Kill the Young wordt er met pseudo-smalende woorden als « bravado » en « art school » naar gelijkaardige discopunkbands zoals Franz Ferdinand en Kaiser Chiefs gesmeten. Kill the Young zouden energierijker en dynamischer zijn en bovendien weten ze hun Britse en Amerikaanse invloeden perfect te verbinden. Los van de al dan niet inherente kwaliteiten van beide vernoemde groepen kan in het kort worden samengevat dat KTY nauwelijks aan hun zwakste nummers kan tippen. Dit uit Manchester afkomstige drietal heeft met hun zelfgetitelde tweede plaat één van de meest voorspelbare en oninteressante cd's van 2006 in de winkelrekken achtergelaten.
Het valt al op in opener 'Follow, Follow' dat zanger-gitarist Tom Gorman een zwakke stem heeft waar onbedoelde vibrato's de meest eenvoudige zanglijnen verknoeien, iets wat de man probeert goed te maken door voor het nasale stemgeluid te gaan. Helaas is ook zijn bereik vrij beperkt, wat de muziek er niet meteen interessanter op maakt. De single 'Origin of Illness' zit vol echo's van de in Manchester op handen gedragen new wave-groep Joy Division, maar slaagt er op geen moment in ook maar iets eigen aan toe te voegen. Het gevoel dat bij het beluisteren van 'Kill the Young' overheerst is er één van ongemakkelijke nostalgie: er wordt enkel vormelijk verwezen naar invloeden, maar inhoudelijk blijft het zwakheid troef. Een zeldzame uitschieter is 'All the World' waarin vooral door de fantastische gitaarriff-met-delay eindelijk een song te horen is die zijn slag thuishaalt, dit eerder ondanks dan dankzij de verbale input van Gorman. Al hun fantastische voorbeelden ten spijt klinkt Kill the Young eerder als de saaie poppunk van Jimmy Eat World dan als de inventieve punkrock van hun grote voorbeeld Nirvana.
Dat deze groep met hun tweede plaat nog steeds naar iets van een eigen identiteit aan het zoeken is, doet het ergste vermoeden voor de toekomst. De invloeden van de band zijn erg voor de hand liggend, iets waar op zich niets mis mee is, maar er is nauwelijk iets dat hen onderscheidt van contemporaine groepen zoals de reeds vernoemde Franz Ferdinand, Kaiser Chiefs e.a., buiten het feit dat Kill the Young één van de zovele discopunkgroepjes is die in navolging van die voorbeelden zijn ontstaan en waarschijnlijk nog wel even als paddestoelen uit de grond zullen blijven schieten.
Meer over Kill the Young
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
