Kiko, in het echte leven Christophe Dallaca, mag voor danceliefhebbers geen onbekende zijn. Al meer dan tien jaar opereert de Fransman in het grensgebied tussen new beat, elektro, italo-disco en techno met door top-dj's grijsgedraaide platen op labels als Ozone, Goodlife, Sekence en Gigolo. Zeven jaar na zijn eerste lp ('Midnight Magic') komt Kiko op de proppen met 'Slave Of My Mind', een album waarop hij naar eigen zeggen een stapje verder wil gaan met zijn herkenbare (retro)sound.

Drie korte, haast filmische 'opvulmuziekjes' (denk aan Vangelis) niet meegerekend, draait het op deze cd om negen potige technotracks die stuk voor stuk een zekere 'larger than life'-attitude uitademen. Titeltrack 'Slave Of My Mind' en 'World End Rock Up' roepen bijvoorbeeld onmiddellijk visoenen op van gigantische dancefestivals waar tienduizenden bezwete lichamen eenstemmig meedreunen met dj's als Vitalic en Tiga. De strakke, catchy elektrobeats, overstuurd zoemende baslijnen en ijle trancemelodieën worden daarbij versterkt door een scanderende new wave-achtige mannenstem. Ook het speelse 'Plaisir d'Été' bedient zich van gelijkklinkende vocalen, maar is voor de rest minder uitgevuld waardoor de track op slag heel wat minder commercieel klinkt. 'Preludia' maakt daarop, net als afsluiter 'Alone In The Dark', een melancholisch uitstapje richting trance met langgerekte breakdowns en zweverige, gelaagde synthesizermelodieën en pulserende bassen. Met 'So Time' refereert Kiko zonder gêne aan Grauzone's tachtigerhit 'Eisbär', om wat later het verschroeiend commerciële 'Sunburn' door de luidsprekers te jagen. Ibiza is op dat moment niet ver meer. Ook '7 Minutes' en 'PH-1' grossieren in perfect uitgebalanceerde neo-trance met een geluidenarsenaal dat flirt met elektro en italo-house.

Met 'Slave Of My Mind' toont Kiko zich andermaal als een uitermate begenadigde danceproducer die de kunst van het sfeerzetten en opzwepen tot in de allerkleinste details beheerst. Deze cd zoals vele muziekcritici daarom uitroepen tot één van de beste danceplaten van de laatste jaren is echter een brug te ver. Daarvoor heeft Kiko zijn geluid iets te veel richting commercie en massahysterie gestuurd. Voor een man met zijn palmares had deze langspeler net dat ietsje meer durf en originaliteit mogen vertonen. Het lijkt er dan ook vooral op dat de Fransman met 'Slave Of My Mind' zijn cultstatus langzaam maar zeker wil inruilen voor een groter publiek.

Meer over Kiko

Verder bij Kwadratuur
  • Helaas geen extra info meer.
Interessante links
Agenda
Concertagenda
  • Geen concerten gevonden.