De 62-jarige percussionist Steve Reid kan een heel mooi curriculum voorleggen. Op jonge leeftijd mocht hij Motownlegende Martha Reeves begeleiden en maakte hij deel uit van het Apollo Theatre huisorkest onder begeleiding van Quincy Jones. In zijn veertigjarige carrière speelde hij aan de zijde van tal van jazzlegendes zoals Ornette Coleman, Miles Davis, Mal Waldron, Fela Kuti, Archie Shepp, Arthur Blythe en Sun Ra. Daarnaast bracht hij zelf ook een aantal albums uit waarbij zijn laatste, 'Spirits Walk', in 2004 verscheen op het hippe Soul Jazz Records. Op dat werk speelde Kieran Hebden al mee met Reids' ensemble. Hebden maakt deel uit van het trio Fridge maar is vooral gekend van zijn soloproject Fourtet, elektronica vol ingenieuze ritmes en knappe samples.
Het woord 'Sessions' in de titel is hier letterlijk te nemen. De drie
tracks zijn duidelijk het resultaat van een jamsessie waarbij beide heren elkaar trachten te vinden en iets op te bouwen. Aan de opnames kwamen verder geen overdubs of bewerkingen in de studio te pas zodat het geheel behoorlijk live overkomt. De eerste track – passend getiteld 'Morning Prayer' – is een warm sfeerstukje met subtiel cimbaalwerk en klingelende en rinkelende belgeluiden die een snelle basdrumpuls omstrengelen. Daarbovenop worden blazerfragmentjes gekleefd die variëren van zwoele Oosterse fluitjes tot hevig bewerkte samples van een uitfreakende sax. De volgende twee improvisaties zijn meer ritmische excursies. 'Soul Oscillations' zet in met een loop van een duimpianosample waar Reid zijn drumpatroon rond weeft met - net als op de overige twee tracks - veel aandacht voor delicate cimbaalpercussie. De heren hebben duidelijk een goed idee te pakken maar alvorens de mogelijkheden van het ritme grondig zijn geëxploreerd, stuikt het geheel wat in mekaar. Na wat te lang vrijblijvend zoeken, mondt het stuk uit in een jachtig, broeierig maar nogal slordig ritme. 'Electricity And Drum Will Change Your Mind' is een beetje in hetzelfde bedje ziek. Ook hier ontplooit het duo een knap ritme dat mooi wordt opgebouwd rond gesamplede vibrafoonklanken en dat inventief doorkruist wordt door snippers klarinetsamples en abstracte klanken. Maar ook hier stoomt het boeltje helaas niet door naar een climax. Rond de zes minuten stokt het ritme en wordt er te lang besluiteloos aangemodderd.
Na een tournee plant het duo een tweede opnamesessie. Mogelijk zijn tegen dan de knappe ideeën meer uitgerijpt, de 'dode' momenten verdwenen en beide heren meer op mekaar ingespeeld. Dat zou dan meer vuurwerk kunnen opleveren want het potentieel voor iets groots is wel degelijk aanwezig. Nu is dit album een registratie van een aangename jamsessie, maar ook niet meer dan dat.
Meer over Kieran Hebden and Steve Reid
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
