Moest de bizarre naam van deze muzikant voor vraagtekens zorgen: in de bands (Nick Cave and) the Bad Seeds, The Gun Club en The Cramps kreeg de virtuoos faam. Laat dit echter niet voor misleiding zorgen. 'Solo Cholo' bundelt een aantal uitstapjes van de man, maar schiet op muzikaal vlak wild in het rond. Het lijkt hier wel of The Fun Lovin' Criminals met The Dead Kennedys getrouwd zijn. Horror en humor vinden elkaar voortdurend terug in deze wilde hutsepot van punk versus funk, hiphop versus rammelpop en kille blues versus hete Spaanse chilipepers. Een haast ziekmakende cocktail van tequila, rum en whisky -met een klein scheutje cointreau voor de finesse- zou gerust aan de oorsprong kunnen liggen. Kid Congo Powers zorgt dan ook, op zijn minst gezegd, voortdurend voor verrassingen.
Dat Kid Congo Powers een eigenwijze doe-het-zelver is, ligt al enigszins verscholen in de titel van deze cd. Geen twee van de tien tracks liggen dan ook muzikaal in mekaars verlengde. Het fijnzinnige 'La Historia de un Amour', vormgegeven door ondermeer een andere Bad Seed (Mick Harvey) en Marcia Schofield (The Fall), is een brok heerlijke, peperhete rock waarin een baslijn van The Cure met wilde postpunkgitaren vermengd worden. Het geheel wordt gekruid met sambapercussie en een Spaans trompetje. Dankzij de Knoxville Girls ademt het onrustige 'Virginia Avenue' dan weer een broeierig countrysfeertje uit en onder invloed van elektronicaspecialist Knox is 'Why Hurt Flesh' een smakelijk stukje bluesy horrorrock. Even opvallend is het heerlijk lange 'Parts Unknown', dat met medewerking van Lydia Lunch en Die Haut rechtstreeks de Duitse punk/wavegeschiedenis in duikt. Rammelende gitaren, door elkaar gesproken zangpartijen van Lydia en Kid Congo en een eindklank die uit een knutselstudiootje afkomstig lijkt, doen herinneren aan de hoogdagen van de punk (en vooral de band Crass). Zo leidt elk nummer een eigen, apart leven.
De verschillende passages uit 'Solo Cholo' behandelen een aantal obscure randverschijnselen van de samenleving: prostitutie, machtsmisbruik of koelbloedige moord. Toch is er een constante: een voortdurende muzikale fijngevoeligheid en geniepigheid. Kid Congo Powers fluistert, jankt en grolt waar nodig en zorgt dankzij zijn erg aparte muzikale composities voor een permanente spanning. Of het nu om het traag voortslepende 'You Hang the Moon for Me' of de trage, dronkenmanswals 'Power' gaat: schoonheid en groezeligheid gaan prima hand in hand.
Kid Congo Powers out zich hier niet ravenzwart, maar als het zwart van een beo – een papegaaiachtige die vaak een triest leven leidt in veel te kleine kooien. Akelige humor en ironie geven dit plaatje een ongemakkelijk gevoel. Gelukkig weet de man muzikaal perfect te beklijven. Intrigerende, onheilspellende liedjes schieten soms wat spichtig weg, maar durven de luisteraar tegelijkertijd stevig bij de lurven vatten. 'Solo Cholo' mag dan een samenraapsel zijn van liedjes die deze duistere poëet met enkele gasten in het leven riep, dankzij zijn permanente, beklijvende sfeer is dit een plaat om te koesteren.
Meer over Kid Congo Powers
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
