De overijverige Kettel is in het Nederlandse milieu van progressieve dub-elektronica en melodieuze ambient geen onbekende. Het is met reden dat het label Sending Orbs na zijn langdurige winterslaap de artiest onder arm nam om samen met copain Secede een revival in te luiden. Kettel ofte Reimer Eising benutte de gelegenheid door komaf te maken met zijn geavanceerde hiphop-folktronica om zich met zijn artistieke compagnon onder te dompelen in het rijk van filmimpressies, analoge synthesizers en een breed gamma live-instrumenten dat zelfs terugblikt naar de renaissancetijd. Creatief, uniek en opgewekt vonden elkaar terug in de prachtige collaboratieplaat ‘When Can’. Een jaar na de Sending Orbs-heropstanding is vreemd genoeg Kettel opnieuw (solo) aan zet. Waren er te veel resterende ideeën, was de drang te groot om toch weer een eigen ei uit te broeden …?
Aanleiding voor dit alles is de net ontwikkelde, gelijknamige game voor Playstation en PC, ‘Idd & Obb’: een soort van twee personenpuzzel waarbij tegenspelers elkaars virtuele wereld moeten veroveren. Voor alle fasen en situaties heeft Kettel naar muzikale ondersteuning gezocht, om dit alles te vertalen naar een eigen album ‘Ibb & Obb’.
Even lijkt het of Kettel met dit monsterlijke project teruggrijpt naar zijn oude artistieke ego. Een abstracte Dahli-hoes, een nonsense titel en vooral niet minder dan 26 tracks doen vermoeden dat hij zich weer inlaat met ongeduldige, zelfs hyperkinetische muziek. Maar de Nederlander zet mensen graag op het foute been. De op ‘When Can’ ingeslagen weg vol impressies, live-elementen en unieke instrumentale combinaties wordt hier verder uitgepuurd, veelal zelfs met een opvallend gebrek aan beats.
Dit is meer een echt ambientproject. Geduld en rust zijn hier aan de orde. Kettel zorgt stuk voor stuk voor afgewerkte tracks, nooit snel, vaag of vluchtig in elkaar gestoken. Geen enkel moment valt op dat de teller richting 26 moet klimmen. Dat betekent dat er steeds melodieën aanwezig zijn en er meestal ook een soort van evolutie in elke track merkbaar is.
Globaal gezien werkt Eising met een zestal terugkerende thema’s, opgehangen aan gaming-termen als ‘Ghost’, ‘Secret’, ‘North’ … Die zijn ook verbonden met een wederkerige muzikale thematiek, die echter telkens in een andere, aangepaste verpakking wordt gegoten.
Bij momenten leidt dat tot erg sterke combinaties. De rollende loop van bas en schuifelritmes in ‘Ghost Cave’ vormt een heerlijk sinistere ondergrond voor het ijle spel van piano en echoënde sferen dat erover gedrapeerd wordt. Stuiterende effecten en over elkaar tuimelende tonen vergroten het ruimtelijk gevoel. Hoge, dartele toetsenspelletjes als 'Clarity' met digitale harp en piano, krijgen een diepe galm en schuifelende, onderliggende ritmes mee. Dat spelletje herhaalt zich in een andere variant in opvolgers 'Clara' en 'Clear': telkens even frivool en dromerig, maar toch net dat tikkeltje anders.
Sleept Kettel met 'Ibb & Obb' dan een complete overwinning in de wacht? Niet helemaal. Het hoge toetsengetokkel en de diepe onderliggende tonen blijken samen net wat te weinig sterkte in tekstuur te bieden om een hele album lang voor passie te zorgen. Ondanks de uitdagende melodieën en vaak aparte notenschema's die nooit echt in herhaling vallen, komt de plaat net iets te wezenloos over. Zo is het welkom dat er in 'Post Heroe' met al zijn klokken en belletjes een meer warme, klagerige tussentoon wordt toegevoegd, maar die mocht gerust een meer vooraanstaande rol spelen om eindelijk eens voor wat punch te zorgen.
Het is duidelijk dat ‘Ibb & Obb’ onderdeel is van een groter geheel. De speelse, abstracte game die de oorsprong was voor het opmaken van deze plaat, blijkt nodig om de muziek van Kettel hier goed te kunnen kaderen. De combinatie met beelden is een kunstzinnig huzarenstukje, zoals onder andere op YouTube te zien is. Deze plaat op zich komt misschien net een tikkeltje te weinig overtuigend over.
