Katharina Weber had naar eigen zeggen nog nooit een noot gespeeld die niet aangegeven stond op een partituur toen ze haar opleiding als klassieke pianiste afrondde. De Zwitserse werd pas voor het eerst met improvisatie geconfronteerd toen ze enkele dagen op rij een mimespeler moest begeleiden in een klein Berns theater. Die ervaring opende voor haar de deur naar een nieuwe muzikale wereld die nu op haar eerste soloalbum 'Woven Time' weerklinkt.
Weber is een weinig bekende pianiste die enkele opnames maakte met werk van moderne componisten als György Kurtág en Hanns Eisler. Ondertussen is ze de vijftig al gepasseerd, wat het des te opmerkelijker maakt dat ze nu pas aan haar debuut als soloartieste toe is. Of misschien ook niet, want hoewel Fred Frith haar in de liner notes bestempelt als het nieuwe Zwitserse piano-icoon, is de muziek op 'Woven Time' zelden indrukwekkend. Voor een improvisatiealbum worden de stukken ook nooit echt uitgewerkt. Het zijn eerder kleine impressies en nieuwe benaderingen van ideeën die voordien al aan haar brein zijn ontsproten. Enkel in 'Spiegelfläche' neemt ze ruim de tijd en het is daarom niet toevallig een hoogtepunt op het album. De contrasterende (extreem laag en hoog), unisono partijen van beide handen afgewisseld met diffuse akkoorden in het middenregister zorgen voor een intrigerende beleving.
Op elk moment klinkt Weber zelfbewust en doordacht waardoor het improvisatie-element voortdurend op de achtergrond verzeilt. Zelfs in het agressieve en ultra-dissonante 'Der wildgewordene Steinfrosch' klinken de ingebeelde vuistslagen op het klavier nog steeds erg berekend. Dat wil evenwel niet zeggen dat de muziek op elk moment transparant zou zijn. Weber houdt er namelijk van om dikke, ondoordringbare texturen te creëren die als onoverzichtelijke gehelen worden uitgestoten, zoals het dreigend rommelen in het lage register – iets waar ze regelmatig mee uitpakt. Maar ook de stoomtrein-associaties van 'Schüttelbecher', waarmee de pianiste veel indruk maakt, moeten in dat opzicht worden vermeld.
Met speelse miniatuurtjes als 'Flohzirkus' weet Weber dit zware menu enigszins te verlichten, maar toch komt de verzadiging op 'Woven Time' al sneller opduiken dan gepland. De lovende woorden van Fred Frith en het (overduidelijk getelefoneerde) bijgevoegde interview ten spijt, weet de Zwitserse hier zelden te overtuigen. Chauvinisme zal dan ook een grote rol hebben gespeeld wanneer men bij Intakt records besloot om dit album uit brengen. Het is jammer, maar Katharina Weber blijft ver onder de standaardkwaliteit die het label de laatste jaren keer op keer wist af te leveren.
Meer over Katharina Weber
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
