Canada heeft wel wat meer te bieden dan enkel Bryan Adams of Celine Dion. Wie dieper in de ondergrond graaft zal waarschijnlijk al de naam van Annihilator zijn tegengekomen; wie nog verder graaft komt dodelijke monsters als Cryptopsy en Kataklysm tegen. Deze laatsten staan bekend als uitvinders van de 'Northern hyperblast', een razendsnelle variant van death metal. De snelheid om de snelheid heeft Kataklysm gelukkig al een tijd achter zich gelaten, maar de pakkende hooks en sterke songs zijn niet weg te denken uit het oeuvre van dit viertal en 'In the Arms of Devastation' is een ware voltreffer.
Meesterbrein achter Katalysm is gitarist Jean-François Dagenais. Zijn typerende gitaarklank en de stem van frontman Maurizio Iacono tekenen Kataklysm. De algemene sound van de groep is tegelijkertijd droog en vet, een schijnbaar moeilijk te verenigen paar. De logge riffs die Dagenais uit de mouw schudt zijn de solide ruggengraat van de nummers. Nochtans heeft dit heerschap een goed oog voor pakkende melodieën, iets waar het bij andere death metalbands soms aan ontbreekt. Kataklysm bewijst dat melodie en doodsmetaal niet noodzakelijk gescheiden werelden hoeven te zijn en 'Like Angels Weeping' of 'Open Scars' geven dat duidelijk weer. Kataklysm begint behoorlijk bruut aan dit album: de donderende drums van Max Duhamel mogen dan al subtieler geworden zijn, leken vermoeden achter zijn gehamer het begin van een allesvernietigende aardbeving. Dat wordt versterkt door bassist Stephane Barbe, die in Kataklysm zeker mag gehoord worden en de klankkleur van de band veel voller en natuurlijker maakt. Vergeleken met 'Serenity in Fire', Kataklysm's vorige album, doet de band het een tikkeltje rustiger aan. Blijkbaar hebben de heren begrepen dat een tragere song vaak dreigender overkomt en dreigen doet 'In the Arms of Devastation' als de besten. Debet daaraan is de zang van Maurizio: hij is een van die zeldzame brulzangers die erin slagen om perfect verstaanbaar te zijn zonder aan kracht of grove korrel in te boeten en dat is een puike prestatie. Op 'It Turns to Rust' krijgt Maurizio hulp uit onverwachte hoek: zangeres Morgan Lander van de groep Kittie schreeuwt ontiegelijk hard met hem mee, in die mate zelfs dat soms moeilijk te horen valt wie van de twee er precies aan het woord is. Het vocale vuurwerk van dit duo doet het nummer duidelijk uitsteken boven de rest.
Eens te meer bewijst Kataklysm dat ze perfect weten hoe ze ideale songs moeten pennen en het blijkt eveneens dat er weinigen zijn die de overgave en kracht van dit kwartet kunnen evenaren. Wie hen trouwens reeds live aan het werk heeft gezien weet dat de heren op een podium hun mannetje staan. Met een ijzersterke plaat als 'In the Arms of Devastation' in de achterzak is de strijd gestreden: Kataklysm overwint alles.
Meer over Kataklysm
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
