Het is elke keer een plezier om een nieuwe schijf van Kampfar te ontdekken. Deze jongens spelen black metal gemengd met folkinvloeden, maar blijven telkenmale mijlenver weg van de pretversie met toeters en bellen. Dit is het grimmige werk, dat evenzeer een hoge dosis melancholie weet in te bouwen en op elk vlak de concurrentie overstijgt. 'Mare' is het nieuwe beestje, en ondanks de indrukwekkende discografie van Kampfar overstijgt dit album de voorgaande met gemak.
Enkel het openende titelnummer is de aanschaf meer dan waard: de messcherpe en tegelijk verrassend melodieuze riffs van 'Mare' zijn niet alleen even aanstekelijk als een grote dosis van het griepvirus maar kerven hun weg recht naar de ziel. Kampfar klinkt overigens beduidend agressiever dan vroeger op dit album, al is dat voornamelijk te wijten aan de productie die de muziek de ballen geeft die het verdient. De rauwe rasp van frontman Dolk is even zwartgeblakerd als altijd, en op 'Mare' en 'Blitzwitch' na fulmineert hij in zijn eigen taal. Het is even verrassend om Dolk opnieuw in het Engels te horen, maar door zijn vitrioolstrot valt dat eerst nog geeneens op.
Ook 'Ildstemmer' is een ongemeen rauw en nijdig nummer, waar toch al iets meer doorschemert van de oeroude, melancholische folktraditie die Kampfar kentekent. Ook hier is koning gitaar erin geslaagd een memorabele, haast poëtische melodie te bezigen, die niets afdoet aan de grimmige totaalatmosfeer. 'Huldreland' is een rustiger nummer dat haast als ongemerkte overgang dient voor het ijselijke 'Bergtatt', wat misschien de meest black metalachtige song van de plaat is. 'Trolldomspakt' is dan weer melodieus, met een bezwerende hoofdpartij en een Dolk in grote vorm. Het is alleszins fantastisch om te horen dat Kampfar ook zonder gitarist van het eerste uur Thomas perfect functioneert. Dat de klank van het album potiger en dieper is dan vroeger geeft het geheel dan ook nog eens een flinke duw in de rug. Dat alles zou echter niets betekenen zonder sterk materiaal, en wat dat betreft is 'Mare' een knaller.
Met deze plaat laat Kampfar horen dat ze naadloos black metal en folk kunnen mengen zonder de vrolijke Frans uit te hangen, maar meer zelfs: dat 'Mare' zowaar met voorsprong de beste grimmige folkplaat is sinds lang. Veel verder zoeken voor een kandidaat die hoog zal eindigen in jaarlijstjes is bijna overbodig geworden.
