Het Amerikaanse collectief Kamelot heeft sinds hun album 'Epica' een gigantische vlucht genomen. Ergens begrijpelijk, want het was op die plaat dat ze hun kunst perfectioneerden en dankzij veelgeprezen schijven als 'The Black Halo' en 'Ghost Opera' bewezen de jongens ook dat ze die kwaliteit konden volhouden. Nochtans bleek hun laatste schijf 'Poetry for the Poisoned' iets te veel een herhalingsoefening en verliet daarna topzanger Roy Khan het schip. Geen makkelijke klus om die man te vervangen, want hij had nu eenmaal een erg groot aandeel in de sound van Kamelot. Maar niet getreurd, want vervanger Tommy Karevik blijkt een meer dan waardige vervanger.
'Silverthorn' is een grote terugkeer naar de bloedvorm van 'The Black Halo': het gitaarwerk van meesterbrein Thomas Youngblood heeft opnieuw de ballen van vroeger te pakken en het drumwerk van Casey Grillo is en blijft de solide basis waarop de rest hun ding kan doen. Sinds het toetreden van toetsenist Oliver Palotai is de sound wel een pak symfonischer geworden, en dat valt hier opnieuw op. Het aandeel van de toetsenpartijen is immens, maar naast sfeerschepping, zijn er erg delicate en veelgelaagde composities gebruikt en de vele partijen die elk nummer telt, zijn een plezier om te ontrafelen.
Nieuwe stem Karevik kwijt zich uiterst meesterlijk van zijn taak, en hoewel zijn timbre soms griezelig dicht bij dat van Khan ligt, lijkt het alsof Karevik zich minder snel zou galopperen in een live-omgeving. Zijn stevige uithalen in nummers als 'Sacrimony' of 'Torn' worden mooi afgewisseld met ingetogen momenten als 'Song for Jolee'. De band bespeelt weer vrolijk alle registers, en met 'Prodigal Son' halen de heren zelfs terug een drieluik boven. Met de erg uitgebreide koorzang van 'Veritas' gaan ze helemaal de bombastische toer op, en hier en daar mag opnieuw een vrouwenstem het geheel van extra cachet voorzien.
Kamelot is en blijft een erg melodische en symfonische metalact, met veel aandacht voor spanningsopbouw in de composities. Maar deze keer blijven de nummers terug vlotter hangen en het geheel heeft opnieuw de cojones om te overtuigen. Sterk!
