Junkie XL doet Elvis, Junkie XL werkt samen met Madonna, Junkie XL versus Britney Spears, Junkie XL mixt Coldplay... wie Tom Holkenborg zijn muzikale wandel nagaat, kan niet anders dan concluderen dat deze Nederlander waanzinnig 'hot' is. Uitverkochte zalen zijn niet enkel meer het handelsmerk van de man, maar aanvragen voor deze topproducer en –remixer stromen vanuit de hele wereld binnen. Geen wonder dus dat de inmiddels vijf langspelers van Junkie XL al honderdduizenden keren over de toonbank gingen. Net als zijn voorgangers is ook 'Booming Back at You' een spiegel van zijn tijdsgeest, ditmaal met veel serieuze elektro en minimal muziek. De titel liegt er niet om: Junkie XL is klaar om te knallen, al moet gezegd dat het ditmaal soms voor enig wenkbrauwfronsen kan zorgen.
'Booming Back at You' is de meest sexy plaat die Junkie XL ooit heeft uitgebracht. Dat is bij deze alvast genoteerd. Een droge, spacy track als 'Zage' ademt een haast onbeschrijflijk gevoel uit dat zich ergens situeert tussen perversiteit en drogering terwijl het nummer kinderlijk eenvoudig lijkt weg te bliepen. Ook 'Stratosphere' gaat voor een erg eenvoudige setting (spacebleeps, diepe bastunes en een stampende beat) terwijl zijn onderliggende geest zowel benevelend overkomt als in de benen kruipt. Verder staat de vrouw op deze cd centraal. Siouxie and the Banshees wordt afgestoft door hun 'Cities in Dust'-hit uit de jaren'80 op radiovriendelijke elektrobeats te zetten en punkgirl Lauren Rocket mag hoogvliegers als het sensuele 'You Make Me Feel So Good' of de single 'More' vocaal verwennen. Op andere momenten slaat de cd de bal compleet mis, maar houdt de technische vakkundigheid van Junkie XL het heft toch nog enigszins in handen. Titeltrack en opener 'Booming Back at You' haalt een verouderde Fat Boy Slim-spirit uit een kast die beter dicht was gebleven terwijl 'Mad Pursuit' een slepende, hoge vrouwenzang naar voren haalt en zijn meerdere moet erkennen in tientallen andere Moloko-lookalikes. Dat alles maakt duidelijk dat Junkie XL moet opletten om zijn succesvolle carrière in het dancemilieu niet te veel richting pop te laten verglijden. Een erg 80's getint, fout 'No Way' dat Bananarama met bitches combineert bevestigt deze stelling.
Tom Holkenborg begeeft zich in hoge middens, en dat is op deze langspeler wel wat te merken. Te vaak trekt de producer de kaart van voorspelbaarheid en de mainstream en dat verduistert hier zijn mooie muzikale dansmomenten. 'Booming Back at You' zou dan ook een aardig aantal hitparadenummers kunnen opleveren, maar is een nogal flauwe afspiegeling van Junkie XL's vooruitstrevend muzikaal verleden.
Meer over Junkie XL
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
