Commerciële motieven liggen niet zelden aan de basis van een artistieke koerswijziging. Of saxofonist Julien Lourau hiervan moet worden beticht valt te betwijfelen. Vast staat dat deze Fransman zich graag vastbijt in verscheidene genres zoals house en triphop op het album 'Gambit', funk met zijn groep Groove Gang of freejazz met Trash Corporation. Zijn nieuwe album 'Quartet Saïgon' is dan weer een toegankelijke moderne jazzplaat, waarin melodische maar open composities in functie staan van de groepsinteractie.
Julien Lourau springt losjes om met het concept ritmesectie. Pianist Laurent Coq, bassist Thomas Bramerie en drummer Otis Brown III worden niet gedegradeerd tot louter begeleiders die zich af en toe mogen tonen tijdens een solomoment. Het viertal van 'Quartet Saïgon' kent meestal een hiërarchie van gelijkwaardigheid. Een mooi voorbeeld is 'Angels' waar zowel piano als contrabas door elkaar soleren maar waarbij beide instrumenten om de beurt het voortouw nemen. Dat betekent uiteraard niet dat er geen conventionele refrein-solo-refrein structuren aanwezig zijn. In het virtuoze 'Baron Samedi' mag Lourau uitpakken met flitsende lijnen en expressieve uithalen die uitlopen in een snel thema, dat unisono wordt ingezet na het invallen van de piano. Datzelfde thema wordt na elke solo herhaald in een ander ritme waardoor het stuk verschillende keren radicaal van kleur verandert.
Dit kwartet klinkt in elk opzicht modern. Bezwerende composities die drijven op groepsdynamiek, moderne ritmes, doorgecomponeerde stukken en ruimte voor improvisatie zijn allemaal vertegenwoordigd op 'Quartet Saïgon'. De groep is op z'n best wanneer het de spanning systematisch doet toenemen. Zo wordt er doorheen 'Nico' en 'Walking on Water' stilaan een immense intensiteit gecreëerd die vertaald wordt in zich zenuwachtig tegen elkaar schurkende instrumenten. In 'Nico' bloeien Lourau en drummer Otis Brown helemaal open onder aanmoediging van een pulserende drive van piano en contrabas, terwijl in 'Walking on Water' de groep zichzelf de hoogte instuurt dankzij een democratische balans tussen de afzonderlijke musici en een geduldige behandeling van het gespeelde materiaal.
Naast intense en indrukwekkende momenten weet dit kwartet ook te ontroeren met simpelweg mooie muziek. 'Diaspora' is een hartverwarmende compositie vol fijnzinnig gemusiceer van de hele groep. Doffe drumtokkels en unisono partijen van piano en contrabas beantwoorden de lyrische partijen van Lourau die hier veel indruk maakt op sopraansax. De score van 'Quartet Saïgon' is echter niet louter zijn verdienste, want de hele groep maakt hier een erg goede beurt die na beluistering nog een tijdje blijft nazinderen.
Meer over Julien Lourau
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
