Het gros van de muziek die onder de noemer ‘Argentijnse folk’ valt brengt luisteraars in de richting van authentieke tango. In die cathegorie is ook Harocio Molina, met zijn melancholische zang arrangementen, geen onbekende. Die muzikale erfenis gooit dochter Juana over een heel andere boeg. Het type folk dat deze dame verkondigt is een stuk minder geworteld in de traditie en flirt met nieuwe elementen. Ze vermengt haar poezelige zang met elektronische experimentjes en doordachte composities, wat haar een aparte muziektaal oplevert.
Molina’s songs zorgen al een aantal jaar voor een verfrissende bries in het muzieklandschap, wat ze met haar jongste album ‘Wed 21’ nogmaals bevestigt. Hier verruimt Juana Molina haar bezetting met drums, elektrische – en basgitaar en vergroot het aandeel van de elektronica. Net als haar vorige album, opent deze plaat met een succesnummer. Een pulserende techno-groove zet de toon van ‘Eras’ en laat duidelijk horen van welk type muziek de artieste kaas gegeten heeft. Doffe beats, aangekleed met de sissende geluiden van hihats en maracas houden een verslavende ritmiek in stand. Deze gebruikt Molina als fundament van waaruit ze met haar gitaar en zalvende stem de hoogte in bouwt.
Wie Juana Molina al live aan het werk zag weet dat ze het geluidspallet grotendeels voor eigen rekening neemt. De loopstation geeft haar de uiterste vrijheid om laagjes van zowel gitaar, stem als keyboard te stapelen tot meerstemmige songs. Zo blijft het aandeel van haar twee medemuzikanten veelal beperkt tot een ondersteunende functie en krijgt de soliste alle ruimte om variatie te brengen. Dat doet ze bijvoorbeeld uitstekend in het titelnummer. Met wisselende timbres vervormt haar lieflijke stemgeluid geleidelijk naar dat van een hees oud vrouwtje. Ook met de dynamiek wordt veel gespeeld om afwisseling te bieden. De spanningsboog van ‘Sin Guía, No’ is een S-vormige curve die tussen vredige - en psychedelische passages buigt.
In vele nummers duiken lo-fi synthesizer motiefjes op die aan de muziek een fijn pop randje toevoegen. Door wat ingrediënten te halen bij andere genres wordt de eenzijdigheid doorbroken. In tegenstelling tot veel van haar collega’s durft de Argentijnse kiezen voor minder reine klanken. Verwacht dus naast de heldere en fluwelen noten ook een flinke dosis energie en verwrongen klanken. Wie bijgevolg iets anders zoekt dan de doorsnee folk en tegen wat hevigheid kan, vindt hier een prima uitweg.
