Paul Dombrechts zoektocht naar werken van de op negentienjarige leeftijd gestorven Spaanse componist Juan Crisostomo de Arriaga heeft een eerste cd opgeleverd. Daarop staat het complete, zij het beperkte vocale oeuvre van de Arriaga, dat grotendeels geschreven werd toen hij aan het conservatorium van Parijs studeerde, tussen 1821 en 1824. Afgezien van twee religieuze werken: een vrij eenvoudig maar effectief 'O Salutaris Hostia', voor strijkers en drie mannenstemmen, en een mooi en donker 'Stabat Mater, voor dezelfde zangers en volledig orkest, zijn het allemaal zettingen van Franse teksten, waarvan vele nauw verbonden zijn met de opera. Zo zijn er twee aria's, eentje voor tenor ('Air d'Oedipe à Colone') en eentje voor sopraan ('Air de Médée') en een uitgewerkte scène uit wat een komische opera zou kunnen zijn, met doorgecomponeerde aria's en duetten voor sopraan en tenor. De twee langste werken op de cd zouden cantates genoemd kunnen worden. Zowel 'Herminie' als 'Agar dans le Désert' zijn doorgecomponeerde soli waarin aria's en recitatieven elkaar afwisselen.
Arriaga's muziek is opvallend door de zekerheid en vlotheid waarmee de componist, die nog geen twintig was, ze neerpende. Verschillende aria's, zoals in 'Herminie', vallen op door hun grote melodieuze gevoel. Ook de recitatieven, die steeds door orkest begeleid worden, stijgen ver boven het niveau van loutere tekstdeclamatie uit. Bovendien slaat Arriaga soms harmonisch of melodisch onverwachte wegen in, zoals dat in het 'Stabat Mater' gebeurt. De uitvoering klinkt smaakvol en overtuigend, met voldoende energie en accenten in de snelle delen, erg degelijke blazers en veel voeling met dramatische en lyrische passages. De violen van Il Fondamento spelen nagenoeg zonder vibrato, zoals dat een barokorkest betaamt, terwijl ze met een smaakvol gebruik ervan misschien net een beetje meer kleur hadden kunnen maken. Hun elegante fraseringen en doorzichtige klank maken echter veel goed. In de begeleiding blijft het orkest overwegend op de achtergrond, maar op een paar goed gekozen momenten komt het meer naar voren met veel energie, zoals in de laatste maten van de 'Air d'Oedipe'. Tenor Robert Getchell en sopraan Violet Serena Noorduyn besteden veel aandacht aan uitspraak, (niet altijd gemakkelijk bij gezongen Franse teksten), zodat ze altijd helder en verstaanbaar overkomen, al had Getchell op aangehouden noten misschien iets meer kleur kunnen maken. Noorduyn zingt bovendien erg expressief, vooral in de recitatieven van 'Herminie', waar ze goed uiting kan geven aan smart of woede.
Tot slot ook nog vermelden dat de uitgave zelf er uitziet als een waardevol kleinood, met een stijlvolle kartonnen cover en een goed gestoffeerd cd- boekje, (waarin wel een Nederlandse vertaling ontbreekt – toch altijd jammer). Maar verder alleen maar lof over deze opname, want onbekende maar erg knappe muziek als deze ontdek je niet elke dag en ook de uitvoering is meer dan de moeite waard!
Meer over Juan Crisostomo de Arriaga
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
