'Buck Up, Princess', Josh Martinez' vierde werkstuk, valt te catalogiseren onder de 'singer-songwritervariant' van hiphop, waar het accent verschuift van pittige oneliners en stoerdoenerij naar verhalende teksten en introspectie. De beats vallen zelden op, maar de teksten - gebracht met een unieke flow en vol woordspelingen - en de persoonlijkheid van "the Josh" houden het album moeiteloos overeind.
75 minuten lang laat Josh het tempo nooit zakken, variërend van vlot tot ronduit manisch, wanneer hij aan een razende vaart door het ritme over en weer stuitert. Vaak zijn er meerdere versies van Josh tegelijk te horen die in dialoog gaan of in koor zingen, terwijl ondertussen op de achtergrond nog allerlei stemmetjes meeroepen. Elk nummer blijft Josh Martinez' flow voortdurend variëren, nu eens huppelend over het ritme, dan weer zingend en verder in alle mogelijke tussenvormen.
Zo maken we kennis met het personage 'Josh Martinez', een hiphop-antiheld die kampt met vele twijfels en zowel geluk als verdriet remedieert met een overdosis drank ("I faced my fears with beers and got wasted"). Met veel humor en niet zonder ironie beschrijft Josh allerlei gemoedstoestanden - meestal aan de droeve kant van het spectrum of anders zo euforisch dat het ook wrang wordt. 'Forged' en 'Blaze of Grey' vertellen over een gevoel van apathie en het onvermogen om in actie te schieten. Het komische 'Hard Fall' gaat dan weer over tourperikelen (in Canada betekent dat: herten aanrijden met de tourbus). Verder horen we hoe Josh' hiphopcarrière stilaan van de grond komt, maar de rekeningen nog steeds niet betaald geraken. Zo zit 'Buck Up, Princess' vol zelfspot, maar ook vol eerlijke momenten waar Josh Martinez echt weet te raken.
Een aantal nummers zijn naar hiphopnormen vrij melodisch: Josh zingt hier en daar (misschien is 'melodisch rappen' een betere omschrijving) en wordt begeleid door gitaargetokkel of pianoakkoorden.'Uphill Climb' krijgt dankzij gastzanger Sarcasm een hoog Everlastgehalte. Jammer genoeg begraven de pianoakkoorden wel het laatste greintje funk in de track.
De beats op het album, geleverd door een tiental verschillende producers, zijn niet bijzonder boeiend en evenmin van die aard om spontaan mee te knikken. De charme van het album zit in de teksten, de vaak hyperkinetische flow maakt luisteren naar 'Buck Up, Princess' dan ook een vermoeiende opdracht. Wie die moeite kan opbrengen wordt daar evenwel voor beloond.
Meer over Josh Martinez
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
