Op de gebroeders Tawadros na is de line-up van 'The Hour of Separation' unaniem Westers. Toch klinkt de plaat absoluut niet Europees, noch Amerikaans: oud-speler Joseph Tawadros heeft zodanig zijn stempel kunnen drukken op het totaalgeluid dat Patitucci als een opzwepend slangenbezweerder is gaan klinken en Abercromble zijn aan ECM-herinnerende gitaarriedels grotendeels achterwege laat. Dit project laat dus een vaak onderbelicht gebleven zijde zien van beroemde muzikanten, die hun Amerikaanse roots stevig ombuigen en van 'The Hour of Separation' een swingend feest maken dat lijkt plaats te vinden ergens in het Midden-Oosten.
Spijtig is dat het album in zijn geheel niet bijzonder verscheiden klinkt. Tawadros houdt van strakke ritmes en haalt de oud uit de inmiddels stereotiep geworden Anour Brahem-context. De ballades die er zijn, worden trouwens dikwijls interessant door de wisselwerking met Abercromble, die ook de introspectieve toer opgaat, nog steeds de clichés behendig omzeilend. 'Nostalgia in D' is bijvoorbeeld een breekbare compositie die in een heel natuurlijke improvisatie uitmondt, waarin Abercrombie en Tawadros elkaar steeds meer gaan aftasten. In de eerder opgehitste nummers zwepen de vier muzikanten elkaar op, maar helemaal versmelten doen de solistische instrumenten dan niet meer. Het traditionele wint het van de experimenteerdrift, maar 'The Hour of Separation' klinkt er niet minder aangenaam door.
De geconstrueerde thematische constanten die doorheen het album terugkeren, vormen een stevig bindmiddel tussen de verschillende tracks. Dat zijn er vijftien in totaal, waarvan een aantal zich onmiskenbaar op dezelfde manier in gang zetten, omwille van de beperkte mogelijkheden die percussionist James Tawadros heeft met zijn paar instrumenten uit het Midden Oosten. Wat meer drums had zeker niet mistaan, want nummers als 'Rose' hadden zeker een tikkeltje extra pulsaties kunnen gebruiken. Helaas doet sterdrummer Jack DeJohnette niet op elk nummer mee en werd hij vooral gevraagd om zijn naam op de cover te krijgen. 'The Hour of Separation' is niettegenstaande een poëtische plaat geworden, met schitterende soli van Patitucci, Abercrombie en Joseph Tawadros, maar onvolkomenheden heeft het album evenzeer. Bijna tachtig minuten virtuoze oud blijkt toch iets teveel van het goede, hoewel het artwork mooi genoeg is om een tijdje in rond te neuzen...
