De titel van deze plaat slaat natuurlijk in de eerste plaats op de bijnaam van Haydns 45ste symfonie, waarbij volgens het bekende verhaal de ene muzikant na de andere zijn kaars moest uitblazen en stilletjes weggaan, totdat enkel nog twee violisten overbleven. De opzet van de cd is om twee van Haydns vroege symfonieën te verbinden aan de eerste kamersymfonie van de Koreaanse componist Isang Yun.
Haydns 39ste en 40ste symfonie staan in een mineurtoonaard (respectievelijk g en fis) en vertegenwoordigen wat wel eens Haydns 'Sturm und Drang' periode genoemd wordt: in plaats van ontspannen, vrolijke ontspanningsmuziek klinken deze werken koortsachtig gedreven en zorgt alleen het trage tweede deel voor een werkelijk rustpunt. De snelle delen uit beide symfonieën van Haydn worden energiek uitgevoerd, met onrustige bassen, prominente blazers en grote dynamische verschillen. Koortsachtige syncopen zorgen voor erg actieve middenstemmen in het eerste deel van de vijfenveertigste symfonie en strakke, accurate articulaties geven de finale van de negenendertigste symfonie bijna iets duivels. De blazers, hobo's en hoorns, houden zich wat discreter op de achtergrond. Ze zijn er wel maar het frappante dat ze bij 'oude muziek'-orkesten zouden meekrijgen ontbreekt hier toch wat. Ondanks de vrij grote bezetting bij de strijkers klinken snelle loopjes dan weer helder en duidelijk verstaanbaar. De trage delen behouden een vlotte cadans en een duidelijk maatgevoel. Het menuet van de 39ste bezit een elegant, gestileerd karakter met een trio waar een belangrijke (en hoge en veeleisende) rol aan de eerste twee hoorns is toebedeeld. Het menuet van de 45ste symfonie wordt zelfs wat hoekig en strak gespeeld. Het adagio waarmee deze symfonie afsluit (en waarbij het orkest dus geleidelijk aan uitgedund wordt) bezit een heerlijk zachte kwaliteit in de klank en fraseringen van de muzikanten.
De kamersymfonie van Isang Yun maakt gebruik van typisch oosterse melodieflarden en ritmes maar de bezetting van strijkers, twee hobo's en twee hoorns kijkt duidelijk terug naar Haydns orkest. Een losse driedelige structuur (snel-traag-snel) kan in dit eendelige werk ontdekt worden. De vele kleine glissandi en het gebruik van kwarttonen geven dit werk een wat exotisch karakter. Het Münchener Kammerorchester voert deze kamersymfonie met precisie en karakter uit, met een uitstekende timing die de luisteraar toelaat Yuns complexe ritmiek goed te volgen. De blazers zijn erg prominent aanwezig en spelen waar nodig met een brede, orkestrale klank. Mooie momenten zijn het uiterst stille begin van de trage sectie, door strijkkwartet bijna uitsluitend in flageoletten gespeeld.
Mooie, geëngageerde uitvoeringen van twee van Haydns mineur symfonieën worden hier afgerond met een twintigste-eeuwse kijk op wat eigenlijk hetzelfde genre van muziek is.
Meer over Joseph Haydn, Isang Yun
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
