Haydn was zonder twijfel de meest geliefde componist van zijn tijd en de populariteit van zijn symfonieën, vooral dan de latere, vertaalde zich onder meer in arrangementen van zijn werk voor kamermuziekensembles van verschillende instrumentale combinaties. De drie 'Londense' symfonieën op deze plaat werden gearrangeerd door Peter Solomon, de Londense impresario die de symfonieën bij Haydn bestelde in de eerste plaats, voor strijkkwartet, fluit en pianoforte – een gebruikelijke combinatie die muziekliefhebbers van goeden huize in staat stelde muzikale avondjes in te richten zonder meteen een heel orkest te moeten inhuren.
Het Vlaamse ensemble Arco Baleno is met deze cd niet aan zijn proefstuk toe (eerder verscheen reeds een opname van Haydns 99ste, 101ste en 104de symfonie in soortgelijke arrangementen). De cd begint een beetje zoekend en het eerste deel van de 98ste symfonie had misschien iets sterker over kunnen komen, maar al snel vinden de muzikanten hun draai en delen als de finale uit diezelfde symfonie of de hoekdelen uit de 100ste klinken vlot en levenslustig. Hoewel de muziek over het algemeen luchtig en charmant overkomt, verleggen de muzikanten van Arco Baleno hun eigen grenzen zelden; nergens wordt een verrassend snel tempo genomen en de muziek blijft bovenal een eerder ontspannen en diverterend dan virtuoos of duivels karakter behouden. En doordat de muziek echter af en toe wat lichtheid, wat gratie mist, kunnen sommige passages de luisteraar soms wat schools toeschijnen. Niet dat dit ooit al te opvallend wordt, maar een klein beetje meer inventiviteit, op herhaalde passages bijvoorbeeld, had een louter charmerende uitvoering ronduit meeslepend kunnen maken. De menuetten van deze symfonie bezitten dan weer een aanstekelijk, fris karakter, soms bijna opzwepend, zoals in de 98ste symfonie. Het derde deel uit de 'Paukenslag' symfonie krijgt dan weer een wat zware, volkse inslag als van een Breughelschilderij mee.
De balans van het ensemble zit echter net goed: fluitist Peter Verhoyen voegt zich op houten fluit heel natuurlijk bij de klank van de strijkers, die volledig vlak en zonder vibrato spelen. Guy Penson op pianoforte mengt uitzonderlijk goed, want hij voegt zelden meer dan een extra kleur aan het ensemble toe en houdt zich bescheiden op de achtergrond. Het is echter de pianoforte die de rol van de blazers in het orgineel op zich neemt en in deze rol ondersteunt Penson de andere vijf muzikanten schitterend, terwijl hij het orkestrale klankidioom zo dicht mogelijk probeert te benaderen. De pianofortepartij in deze arrangementen ligt trouwens in het verlengde van de barokke basso continuo praktijk en dit vertaalt zich in enkele mooie improvisaties van Pensons kant.
Dit is een erg verdienstelijke en muzikale cd geworden, die een warm pleidooi houdt voor deze 'kamersymfonieën' van Joseph Haydn. Arco Baleno speelt stijlvol en charmeert met een muzikale uitvoering.
Meer over Joseph Haydn
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
