Net zoals vinyl lijkt analoge elektronica een eeuwig leven beschoren. Ondanks 1001 digitale alternatieven groeit de nu al aanzienlijke hoop liefhebbers van vintage machinerie nog elk jaar aan. Saxofonist Jorrit Dijkstra outte zich zo’n vijftien jaar geleden, toen hij zich een analoog elektronisch blaasinstrument aanschafte, zijnde de lyricon. In de zomer van 2013 verzamelde de in Boston wonende Nederlander enkele gelijkgestemde zielen rond zich en nam enkele stukken op die werden gebundeld onder de titel 'Music For Reeds And Electronics - Oakland'.
Dijkstra omschrijft dit project als een klassiek houtblazerkwintet - met zowel saxen, klarinetten als hobo’s - dat wordt geconfronteerd met elektronica en improvisatie. De betrokken muzikanten hebben elk op hun manier ervaring met deze combinatie. Saxofonist Jon Raskin (al meer dan 35 jaar lid van het Rova Saxophone Quartet) en hoboïst Kyle Bruckmann (in 2011 nog verantwoordelijk voor het geweldige album ‘Cracked Refcraction’) beschikken zelf over een indrukwekkende collectie oude synths en modules en brachten deze mee naar de opnamesessie. Rietblazers Phillip Greenlief en Frank Gratkowski beperken zich tot hun akoestische instrumenten en vervolledigen dit indrukwekkende kwintet.
De tien stukken vertrekken van soms eerder rudimentaire composities die Dijkstra schreef met het specifieke instrumentarium in het achterhoofd. Mooi daarbij is de manier waarop de klankkleuren van de akoestische instrumenten mogen vergroeien met die van de elektronica. De timbres lopen wel eens arm in arm, zeker in de stukken waarin compacte harmonieën of unisono passages voorkomen, zoals ‘Easel’ en afsluiter ‘Veg’. Op andere momenten legt men de nadruk op het contrast en vormen analoge klanken geïsoleerde, bijna steriele sporen die naast de akoestische instrumenten lopen. Virtuoze uitspattingen komen uiteraard vooral van die laatsten, aangezien de logge synths zich daartoe weinig lenen. Een prachtig voorbeeld daarvan is het stuurse ‘Bucket’, waarin Gratkowski op altsax in anderhalve minuut met veel energie en overtuiging een luide dialoog gaat met een geblokt koor van ruige elektroakoestische klanken.
In de tracks waar de elektronica naar het achterplan verhuist, refereert het kwintet door haar samenstelling onvrijwillig aan vergelijkbare ensembles met een zekere staat van dienst. In ‘Feuilles Vertes’ komt aanvankelijk een jazzy World Saxophone Quartet om de hoek loeren, maar eenmaal de bewegingen van de vijf muzikanten worden gestroomlijnd en er een plechtstatige, spiraalvormige harmonie ontstaat, komt het kwintet op het terrein van het Zwitserse ARTE Quartett. Om maar te zeggen dat het internationale gezelschap heel wat richtingen uitschiet op deze plaat.
Ondanks de soms abstracte aard van de muziek wordt er nergens echt far out gegaan. 'Music For Reeds And Electronics' blijft op elk momenteel een aangenaam beluisterbare plaat. En daar hoeft men heus geen vintage synthesizerfreak voor te zijn.
