Vier jaar na het terecht geprezen debuut van Johnny Berlin slaken de heren een luide muzikale zucht tegen de geautomatiseerde, onpersoonlijke maatschappij. Al is ‘luid’ wel met een korrel zout te nemen, want dit ongenoegen is in de opgewekte, subtiele muziek van de heren uit Sint Truiden nauwelijks waar te nemen. De ‘Hyber Nation’ blijkt zelfs een prima voedingsbodem voor de vrolijke poprock van de band.
Het voorprogramma voor de Britse hipsters The Kooks moet zowat het hoogtepunt van de carrière van Johnny Berlin geweest zijn. Het is er in elk geval eentje dat sporen heeft nagelaten. Vlotte indiepopsongs met lichtvoetige uitstraling maar een dieper, subtiel psychedelisch accent zijn het handelsmerk van deze bende die wordt voortgetrokken door de broertjes Paul en Laurens Renner. Dat brengt veel mogelijkheden tot hits en succes met zich mee, want de opgewekte ritmes met dubbel aangetikte hihat, de hoekige gitaarmelodieën en vooral de typerend hoge, ijle falsetstem van Paul vormen suikerzoet snoepgoed.
Wat blijkt echter? Het gaat hier niet om louter wat kleur- en smaakstoffen. Songs als ‘Wasjuwami’ zijn heuse toverballen waarbij het ene felle kleurtje in het andere overvloeit. Lentefrisse gitaarriffs worden uit de hoge hoed getoverd en kronkelen heerlijk om elkaar. De frontman vindt met zijn intieme, hoge stem helemaal zijn draai en een intermezzo met (digitale) strijkers vormt een keurige brug om het nummer nog eens een extra te verlengen. De evenwichtig balancerende handen van producer Jo Francken –een vaste waarde in het Vlaamse poprocklandschap- laat zich optimaal gelden.
Zo is het elf keer raak. Zonder dat het echt opvalt, gooit Johnny Berlin wat vrolijke fluitjes in het spel (‘Sid Meier’), begint een Hammond op de achtergrond te vibreren of zorgt een onderliggende gitaargeluidsmuur voor een mooie inkleuring: zaken die deze songs extra uitstraling en liefde bezorgen en de link met een band als Belle en Sebastian versterken.
Maar dan zijn er die vreemde tekstuele kronkels. Hoofdpersonages die met moord en zelfdoding worstelen, afgrijzen van de maatschappij en het saaie alledaagse leven en een zoektocht naar ‘ander en beter’ staan centraal en worden op een weinig eenvoudige manier verwoord. Daarmee blijven ze allicht ook voor veel aanhoorders verborgen, waarmee deze muziek weer helemaal sweet and sexy wordt. Want deze plaat, die minpunten mijdt, zorgt voor een permanent goed gevoel en biedt ook meer dan voldoende ruimte om te groeien en te blijven plakken.
