John Williams is ongetwijfeld de meest succesvolle componist van filmmuziek van de voorbije 20 jaar. De soundtracks van 'Indiana Jones', 'Jaws' en 'Star Wars' zijn zo bekend dat de thema's tot het collectieve geheugen behoren. Vooral de thematische kracht van zijn muziek is altijd één van de belangrijkste kenmerken gebleven. Het hoofdthema van een film wordt altijd op verschillende manieren verwerkt zodat een soort 'Leitmotif' ontstaat dat een belangrijk deel van de sfeer van de film uitmaakt en dagenlang blijft hangen. 'The Imperial March' uit 'Star Wars' is daar een uitgesproken voorbeeld van. Hoewel dit thema pas in de 2de film echt naar voren treed is het al in de eerste film latent aanwezig.
Toen men begon aan de productie van 'War of the Worlds' werd al vlug duidelijk dat dit een monsterproductie zou gaan worden. Het verhaal van H.G. Wells is in Amerika legendarisch sinds Orson Welles tijdens zijn radiospel uit 1939 half Amerika op de vlucht joeg met zijn versie van dit verhaal: de marsmannetjes vallen de wereld aan en doen dit op een onvoorstelbaar gewelddadige manier. Toen Orson Welles in 1939 zijn eigen adaptatie maakte van dit verhaal leefde Amerika onder de dreiging van een steeds dichter sluipende oorlog. Hitler was Polen al binnen gevallen en een oorlog in Europa zou Amerika zeker meesleuren in een spiraal van geweld. Dit is een verklaring waarom half Amerika op de vlucht sloeg. Vandaag leeft Amerika opnieuw onder een constante oorlogsdreiging en vandaar dat de bazen van Hollywood niet op een dollar keken. Topacteurs als Tom Cruise, regisseur Steven Spielberg en de soundtrack van John Williams moesten de ideale mix worden van de meest succesvolle film van het jaar.
Het resultaat viel echter tegen en dit is eigenlijk ook het geval voor de soundtrack. Hoewel je onmogelijk kunt stellen dat Williams slechte muziek geschreven heeft, verwacht men toch meer van een man van zijn allure. Deze soundtrack kan eigenlijk niet zonder de film terwijl dat met veel van zijn andere creaties wel het geval is. Ook de thematische kracht die normaal gezien de kern van zijn werk vormt is nooit van het niveau dat we van hem gewend zijn. De componist heeft zijn werk duidelijk gebaseerd op andere componisten als Stravinsky en Hindemith en van deze lieden hun ritmische kracht overgenomen, maar hij komt nooit in de buurt van wat er mogelijk is met deze technieken.
Ondanks het mindere resultaat blijft deze soundtrack echter wel een verzorgd product. Vooral de uitvoering is indrukwekkend. De verschillende effecten en stijlen worden door de uitvoerders naadloos aan elkaar gezet tot één geheel, de intonatie is perfect en de klankkleur van de verschillende pupiters is wonderlijk, vooral de bas- en de hoornsecties zijn indrukwekkend.
John Williams is en blijft de grootmeester van de filmmuziek in Amerika, maar deze productie is toch niet van het niveau dat men van hem gewoon is. Net als de film zal deze muziek naar alle waarschijnlijkheid nooit tot het collectieve geheugen gaan behoren zoals zijn topproducties dit wel deden.
Meer over John Williams
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
