Het debuutalbum van de Belgische percussionist Koen Plaetinck maakt nieuwsgierig want de titel 'Notenbüchlein' in combinatie met 'marimba' doet op zijn minst vragen rijzen. De titel verwijst uiteraard naar de drie klavierboekjes die Johann Sebastian Bach schreef voor zoon Wilhelm Friedemann en (tweede) vrouwlief Anna Magdalena, maar iedere beginnende pianist weet dat het Notenbüchlein voor klavier geschreven werd en niet voor percussie. Het is bovendien erg vreemd binnen het klavierconcept van het album 'Notenbüchlein' een Suite voor cello-solo en een Sonate voor vioolsolo terug te vinden.
Plaetinck zegt in het begeleidend boekje dat de muziek van Johann Sebastian Bach zo groot en grenzeloos is dat het bespeelde instrument en de uitvoerder bijna van geen belang meer zijn. Dat is tot op zekere hoogte inderdaad zo, en strookt prima met de opvattingen uit Bachs tijd. Er zijn veel voorbeelden te vinden van werken die - al dan niet op aangeven van Bach zelf - op verschillende instrumenten gespeeld (kunnen) worden, maar men mag niet vergeten dat de sonoriteit en sfeer van een werk compleet veranderen als het plots op een totaal ander instrument vertolkt wordt.
Dat Koen Plaetinck feeling voor oude muziek heeft staat buiten kijf maar Bach op marimba werkt niet. Bij strijkers of klavier hebben de gespeelde noten even tijd nodig om weg te sterven, waardoor pauzes of ademhalingen in Bachs muziek vaak zo natuurlijk klinken. Bij marimba echter verdwijnen de tonen onmiddellijk, wat de muziek op het einde van iedere - weliswaar muzikaal gespeelde - zin doet stilvallen. Het vreemde spel van boventonen zorgt er bovendien voor dat sommige - overbekende - melodieën de verkeerde kant lijken op te gaan.
Heeft Koen Plaetinck zonder nadenken zijn favoriete instrument gekozen voor deze cd of was het wel degelijk een bewust keuze? Zou vibrafoon een betere keuze kunnen zijn?
Het idee achter dit album is begrijpelijk en al bij al zet Plaetinck een behoorlijke muzikale prestatie neer, maar de combinatie Bach en marimba werkt helaas niet.
