Slechts een deel van Bachs gigantische œuvre heeft de eeuwen overleeft. De tweeëntwintig concerti die wij vandaag de dag kennen geven ons maar een onvolledig beeld van Bachs volledige werk voor soloinstrumenten en orkest. In vele gevallen heeft men zich moeten behelpen met reconstructies of transcripties, al dan niet van de hand van Bach zelf. De vier concerti op deze cd, twee voor viool en orkest, eentje voor twee violen en het vijfde Brandenburgs concerto, zijn echter originele werken. Voor het vioolconcerto in e klein is men wel moeten terugkeren naar een transcriptie die Bach ervan maakte voor klavecimbel. Deze versie leek violist Daniel Hope en klavecinist Kristian Bezuidenhout meer geraffineerd dan diegene die doorgaans gebruikt wordt.
Daniel Hope kiest voor een lichte interpretatie, die Bachs muziek zo transparant en ontspannen mogelijk houdt. Dat het anders kan, bewijst bijvoorbeeld de stormachtige opname die de Akademie für Alte Musik Berlin enkele maanden geleden van Bachs concerti maakte bij Harmonia Mundi (HMC 901876). Maar elegant heeft ook zo zijn charme, en dat bewijst de lieflijke manier waarop bijvoorbeeld het concerto voor twee violen gespeeld wordt, met snelle, opgewonden tempi in de hoekdelen en een heel doorzichtige textuur. Het smaakvolle gebruik van basso continuo-instrumenten, waarbij afgewisseld wordt tussen theorbe, klavecimbel of cello naargelang de sfeer van de muziek, speelt hierbij geen kleine rol. Het orkest speelt bijna volledig vlak, maar Hope speelt zelf met een lichte, snelle vibrato waardoor hij zich duidelijk wat kan afzetten tegen de rest van het ensemble. Dit is goed hoorbaar in het tweede deel van het concerto voor twee violen, waar zo Hope's eerste vioolpartij en Marieke Blankenstijns tweede soms heel afzonderlijk herkenbaar zijn. Ook het vijfde Brandenburgs concerto wint veel met Hopes lichte aanpak. De klavecimbel, wiens rol hier wat groter is dan alleen maar dat van basso continuo, klinkt heerlijk licht en fijn. Jaime Martin, op houten fluit, bezit een heel zachte maar verstaanbare, lichte toon, die heel verfijnd maar ook eenvoudig blijft klinken, niet in de laatste plaats omdat zij volledig zonder vibrato speelt.
Deze cd combineert de lichtere klank van moderne instrumenten met een snelle, transparante 'authentieke' aanpak en het resultaat is een heel lichtvoetige kijk op Bachs vioolconcerti die heel charmant klinkt, zonder veel overdreven dramatiek.
Meer over Johann Sebastian Bach
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
