Johann Friedrich Fasch (1688-1758), een tijdgenoot van Bach en Telemann kwam uit Thüringen maar werkte het grootste deel van zijn leven in het kleine stadje Zerbst in Saksen, van waaruit hij een levendige correspondentie onderhield met collega-componisten in steden als Darmstadt, Dresden of zelfs met Telemann in Hamburg. Omdat Fasch' werken tijdens zijn leven nooit uitgegeven werden en latere generaties slechts matige interesse toonden in het werk van een componist die nochtans voor Johann Sebastian Bach bijzonder hoog werd ingeschat, is vandaag de dag slechts een deel van zijn oeuvre bewaard gebleven. En dat komt ook omdat de meeste van zijn manuscripten in archieven in Dresden het zwaar te verduren hebben gekregen tijdens de tweede wereldoorlog. Maar Fasch was een productieve componist en componeerde tientallen cantates, symfonieën en orkestrale suites. Met 63 bewaard gebleven concerti voor verscheidene instrumenten plaatse hij zich in de Italiaanse traditie zoals die door Vivaldi werd beoefend en die aan het Saksische hof veel populariteit genoot. Net als Vivaldi deelde hij trouwens ook een voorliefde voor concerti met meerdere solisten en daar geeft dit cd'tje enkele treffende voorbeelden van. Het barokensemble Il Gardellino van hoboïst Marcel Ponseele en fluitist Jan de Winne nam zes van Fasch' concerti op met daaronder zowel twee concerti grossi voor zes solisten als werken voor een of twee solo-instrumenten.
Toegankelijkheid is een sleutelwoord op deze uitvoering en in het kader van de barokke uitvoeringspraxis wordt op deze opname erg veel ongedwongen muziek gemaakt. Het is een kenmerk van Il Gardellino om deze muziek zo natuurlijk en soepel mogelijk uit te voeren, met een samenklank die geen spoor van hardheid laat horen en zonder te vervallen in maniërismes of te mikken op allerlei effecten. Daar slagen de muzikanten ook hier weer schitterend in. Fasch' dubbelconcerto voor hobo en traverso bezit een frisse ritmiek en een vlotte cadans, iets wat deze muziek onmiddellijk doet aanspreken. Langzame middendelen in deze concerti gaan heel menselijk klinken en een goed voorbeeld is het sappige, vocaal gedachte 'largo' uit het concerti in d mineur voor hobo en viool.
Violist Ryo Terakado fraseert prachtig in het trage deel uit Fasch' vioolconcerto in a mineur, met een ritmiek die net genoeg rubato bevat om soepel over te komen. Omdat Fasch niet op dezelfde soort van virtuositeit mikt als bijvoorbeeld Vivaldi in zijn vioolconcerti, komen de snellere hoekdelen van deze concerti bescheidener over maar Terakado laat toch geen enkele technische moeilijkheid in zijn solopartij doorschemeren. De dubbelgrepen in de finale uit dit vioolconcerto worden vlot en quasi moeiteloos uitgevoerd.
Met nagenoeg moeiteloze uitvoeringen en een inspirerende muzikaliteit klinkt een plaat als deze erg overtuigend. Bovendien is Fasch' muziek, zo onbekend zelfs na dertig jaar herwaardering van het barokke repertoire, geschreven met veel originaliteit, intelligentie en muzikaliteit en dus zeker het ontdekken waard.
Meer over Johann Friedrich Fasch
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
