In de bio van Joan as Police Woman wordt er serieus aan namedropping gedaan: frontvrouw Joan deed niet enkel dienst als violiste bij Antony and the Johnsons en bij Rufus Wainwrights band, ook heeft ze haar steentje bijgedragen tot het werk van algemeen bekend volk zoals Lou Reed, Nick Cave en Sheryl Crow. Met haar eerste soloalbum wil Joan niet zozeer losbreken uit dat wereldje van singer-songwriters, maar er juist haar eigen plaatsje in veroveren.
De plaat begint veelbelovend met het titelnummer, dat door de sobere aankleding en delicate frasering doet denken aan de beate schoonheid van de tragere nummers op Jeff Buckley's 'Grace'. Ook 'Eternal Flame' is meteen raak door de wederzijdse aanvulling tussen Joans stem en de originele achtergrondzangpartijen. Helaas wordt daarna langzaamaan duidelijk dat wanneer Joan het meest haar best doet, ze zelden verder raakt dan een aangename herinnering te zijn aan de voornoemde Buckley. In verdere songs zoals single 'The Ride', een duet met het vocale gevaarte Antony, lijkt ze eerder een zwak doorslagje van Martha Wainwright (respectievelijk zus en dochter van singer-songwriters Rufus en Loudon) of zelfs van de genietbare R&B-freak Macy Gray. Joans grootste troef is haar gouden stem: haar bereik is enkele octaven rijk, haar glissando nagenoeg perfect, haar timbre honingzoet en bijzonder radiovriendelijk. De gevoelsvolle ballads op 'Real Life' krijgen echter steevast dezelfde instrumentale behandeling: sobere pianobegeleiding, saaie drums en vooral véél achtergrondzang met wat viooltjes doorgemixed. Naar eigen zeggen vindt de zangeres dat schoonheid de nieuwe punkrock is: "For me, the most subversive you can be these days is (...) totally honest, and to really laud beauty". Jammer genoeg vertaalt deze drang naar absolute eerlijkheid en schoonheid zich al te vaak in wat saaie nummers op een eentonige plaat.
Dit debuutalbum werd gemaakt door een succesvolle artieste die uit de schaduw van haar werkgevers wil treden en waarschijnlijk had ze dat niet beter kunnen aanpakken dan met de songs op 'Real Life'. Fans van de hoger vernoemde artiesten zullen dit zonder twijfel een waardevolle aanvulling op hun platencollectie vinden, maar in alle eerlijkheid moet gezegd worden dat de plaat te weinig diepgang kent om buiten de singer-songwriterniche treden en een eigen leven te kunnen leiden.
Meer over Joan as Police Woman
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
