Jimmy Cliff staat al decennia lang in het voetspoor van wijlen Bob Marley. Als enige echte Jamaïcaanse reggaecrooner weet Cliff bij regelmaat heel de wereld te beroeren met zijn vredes- en liefdesboodschappen waarbij hij niet aarzelt om al eens de meer commerciële toer op te gaan. Ondanks het feit dat de echte rasta's dit met argusogen aanzien, heeft de man erg veel respect en erkenning gekregen. Deze nieuwe plaat, een proces van lange adem, is daar met zijn vele gastvocalisten het duidelijkste bewijs van.
'Black Magic' is een samenraapsel van opnamen waarvan de meeste reeds van 2001 dateren. Door enkele drukke wereldtournees waren deze allicht in de vergetelheid geraakt, ware het niet dat producer Dave Steward hardnekkig is blijven sleutelen en verzamelen totdat de 17 tracks op 'Black Magic' een feit waren. Het eindresultaat is – naar alle verwachting – een erg heterogeen samenraapsel van kwalitatief sterke, vlotte nummers. Deze songs variëren van raggabijdragen tot rasechte (sk)ambiancemakers, vocale gospeldingen en zelf commerciële zomerhits. Te noteren zijn zeker de vlotte hitparadekraker 'Dance' met Wyclef Jean (ex-Fugees), Caraïbische percussie en trompetjes die een hip en hot gevoel oproepen. Verder kruipen Sting, Tony Rebel en peetvader Cliff in dezelfde zangschoenen in het vredelievende 'People'. Dankzij de "People let's get together" zanglijnen van het Afrikaanse achtergrondkoor bevat deze song wel een erg schilderend en karikaturaal samenhorigheidsgevoel, dat de MTV hitlijsten gerust had kunnen sieren. Moeilijker zijn de zwaardere ragganummers 'Love come' (waarin Annie Lennox en producer Steward als Eurythmicsduo nog eens samenkomen) of de dancehall versie van het alom bekende '(Ooh La, La, La) Let's Go Dancin' waar Kool & The Gang en Bounty Killer aan bijdragen. Ook wijlen Joe Strummer (The Clash) lijkt moeilijk zijn weg te vinden in de diepe digidubs van 'Over the Border'. Meer lof verdient de perfecte harmonie in het reggaerockende 'Take Your Time' waarin het refrein samen met ex-toptennisser Yannick Noah wordt bekrachtigd.
Wat nog het meeste opvalt, is dat de originals waarin enkel Jimmy Cliff aan bod komt sterker uitvallen dan de gastnummers. Het lijkt een beetje of er instrumentaal gewerkt is naar de artiest die uitgenodigd werd en dat is spijtig. In de titeltrack is gekozen voor een erg sober muzikaal kader waardoor de falsetto van Cliff zich prachtig kan ontwikkelen en op gospelachtige wijze verhaalt over een mooie zwarte vrouw die mannen betovert met haar warme charmes en sensuele look. 'The City' is een fijne breakbeat met leuke dubbassen en veel holle, echoënde effectjes. 'Jamaica Time (dat diende als commercial voor Air Jamaica) is gladde, ritmische dancehall en 'War in Jerusalem' is een modern afkooksel van de rootshit 'War in a Babylon'. In al deze verschillende muzikale omgevingen blijft de kracht en overtuiging in zijn zang Jimmy Cliff sieren.
Jimmy Cliff bezit ongelofelijk veel charisma. Spijtig genoeg wordt de man zijn aanstekelijke zang wat achteruitgeschoven door de vele gastzangers die deze plaat sieren. 'Black Magic' bevat echter genoeg stof om weer een brede schare fans tevreden te stellen en dat is allicht de bedoeling van Jimmy Cliff.
Meer over Jimmy Cliff
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
