Jimmie Vaughan is een ervaren rot in het vak die zijn strepen in de muziekwereld al lang heeft verdiend. In de jaren zestig verscheen hij met zijn legendarische Magical Thunderbirds voor het eerst op het toneel. Daarna doorliep hij een carrière die vele hoogtes en laagtes kende. Jammer genoeg voor hem – hij is zelf een meer dan begenadigd muzikant – zal hij altijd een beetje “de broer van” blijven: in zijn geval die van de mythische Stevie Ray Vaughan, een virtuoos gitarist die als een van de weinigen terecht in één adem met Hendrix genoemd werd en in 1990 jammerlijk om het leven kwam in een helikoptercrash.
Op zijn eerste album in negen jaar tijd brengt Vaughan slechts één eigen song: Comin’ & Goin’. Dit is een instrumentaal uptemponummer waarin hij zijn sterkte als solist nog even bewijst. De rest van de songs op de plaat zijn interpretaties van de bluesnummers die een grote impact op hem hadden als jongeling, en die hem zelf richting deze stijl dreven. Hij koos voor werk van mensen als Willie Nelson, Jimmy Reeds, Johnny Ace, Billy Emerson en Little Richard. Het resultaat is een ode aan de originele blues van weleer, duidelijk met liefde gespeeld. Het is muziek uit een tijd dat blues nog rebelse en mysterieuze muziek was die jongeren aantrok en begeesterde. Blues was toen wat pop nu is, gemaakt om op te dansen. Korte nummertjes van drie a vier minuten op een gezapig tempo in swing time.
Vaughans loepzuivere Stratocasterlicks worden begeleid door een geweldige band en door de mooie stem van gastzangeres Lou Ann Barton, die op verschillende nummers een geslaagde bijdrage levert. De rokerige clubs van een New Orleans uit vrolijkere tijden, waar de naam Katrina hoogstens deed denken aan iemand waarmee je mits voldoende briefjes een aangename avond kon beleven, zijn nooit veraf.
Vaughan slaagt er in om nummers uit een vervlogen era op te frissen, met het respect en de eerbied dat het originele materiaal verdient. De cd biedt een inkijk in zijn verleden als artiest, en een manier om in de 21ste eeuw in contact te komen met de bron van de meeste van onze huidige muziekgenres. Zowel de rock, de r&b als de hiphop zijn schatplichtig aan de blues, en dat mag niet vergeten worden. Een aanrader.
