Jesca Hoop is geen groentje meer, de jonge deerne is ondertussen namelijk aan haar derde volwaardig album toe. Hiervoor bedacht ze de naam ‘The House That Jack Built’, nadat eerder de goed onthaalde albums ‘Kismet’ (2007) en ‘Hunting My Dress’ waren verschenen. Ook daarvoor beleefde Hoop de muziek al van dichtbij. Zo kan ze pochen met haar vroeger baantje: nanny bij Tom Waits en diens gevleugelde woorden ‘Her music is like going swimming in a lake at night‘. Toch is sindsdien heel wat veranderd. Waar de frèle dame van weleer toen gezangen produceerde die eens te omschrijven waren als folk en waar nodig klauwden, zette ze nu vastberaden een stap richting bravere popmuziek. Parallel met deze muzikale verschuiving, verplaatste ze bovendien haar leefwereld van de USA naar het druilerige Engeland.
Voor wie het vorige werk van deze jongelinge kent, is het vanaf de aanzet even wennen. Tijdens het openingsnummer laat ze zich namelijk meteen van een meer door pop doorspekte kant zien dan ze ooit gedaan heeft. ‘Born To’ is een lied waarin Jesca Hoop met een zekere vaart en vrij krachtig een heldhaftige sfeer tracht op te roepen. Toch kan de soulvolle outro van het nummer veeleer beschouwd worden als een valse noot…
Veeleer onderhoudend gaat ‘Pack Animal’ van start, een nummer dat in zijn diepste krochten nog iets van haar vroegere folkaanpak bevat. Haaks daartegenover staat het opzwepende ritme en de grillige synths van ‘Peacemaker’ die doen besluiten dat dit nummer wel moét gemaakt zijn om goed in het oor te liggen. Bovendien klinkt het net iets minder braaf dan elders op het album. Enkel tijdens ‘Ode To Banksy’ – door het gebruik van catchy gitaren – en het met een portie blues en elektronica geïnjecteerde ‘Dig This Record’ doet ze nog een (bescheiden) poging om minder gladgestreken voor de dag te komen.
Haar brave zelf is Jesca dan weer in het rake titelnummer, waarin ze zachtmoedig begeleid wordt door een gitaar, ideaal om haar puike stem te etaleren. Tot slot verdient het speelse en erg meezingbare ‘Hospital (Win Your Love)’ een vermelding. Dit is strak uitgestreken, maar onweerstaanbaar verleidelijk, onder meer door het vloeiende tempo en het gepaste gebruik van welgemikte kreetjes: “ooh, oh oh”…
‘The House That Jack Built’ is een zware bevalling. Enerzijds toont Jesca Hoop zichzelf als een getalenteerde liedjesschrijver en vertolker, anderzijds weet ze zich niet altijd even geïnspireerd te presenteren op dit derde album. Zo klinkt het geheel wat te voorgekauwd en is het hopeloos zoeken naar de nodige hoekjes en kantjes. Bovendien is het de vraag of ze haar vroegere aanhangers warm zal weten maken met een dergelijk werkstuk.
