Al enkele jaren, langer is het niet, maar sinds dan lijkt er een wildgroei van vrouwelijke singer-songwriters plaats te vinden in muziekland. De ene al origineler dan de andere en ook wat aantrekkelijkheid. Vandaag staat het tweede album van de Californische Jesca Hoop op de sokkel: ‘Hunting My Dress’. De hoes oogt alvast aantrekkelijk én Jesca lijkt een knappe dame. Bovendien zou ze op elk optreden kunnen pochen met haar verleden. Niet iedereen kan zich namelijk nanny van de kroost van ene Tom Waits noemen. Het enige wat men zich nu nog kan afvragen is of ze, net als met haar eersteling, ook met deze tweede plaat lof kan oogsten?
Het wordt vlug duidelijk dat ‘Hunting My Dress’ geen plaatje is dat zich makkelijk in één lade laat stoppen. Een PJ Harvey of Cat Power kan wel worden genoemd, maar dat lijkt de lading toch niet volledig te dekken. Een vrouwelijke singer-songwriter wordt nu eenmaal altijd slachtoffer van deze vergelijking. Betere zielsverwanten worden gevonden in Jessica Lea Mayfield, My Brightest Diamond en vooral Lavender Diamond. Net als hen houdt Jesca Hoop zich vooral bezig met het maken van vrij trage kwetsbare nummers die baden in een mysterieuze sfeer en soms ontaarden in een sneller of meer chaotisch slot. Hierbij is de invloed van folkmuziek nooit veraf. Tom Waits omschreef haar muziek ooit als ‘going swimming in a lake at night’. Gitaren, tromgetokkel en wat oe-oe-koortjes zijn de voornaamste instrumenten die hiervoor zorgen, evenals haar glasheldere stem. In ‘Feast of the Heart’ toont ze toch ballen aan haar lijf te hebben. De stemvervormer, de echo’s en de dominante bass en drum creëren even een totaal ander universum. Maar verder is het vooral liefelijkheid dat de kroon spant. Het hoogtepunt van deze gemoedstoestand wordt bereikt met ‘Murder of Birds’, een nummer waarbij ze voor de tweede stem hulp krijgt van Elbow’s frontman Guy Garvey, een fan van het eerste uur. Verder komt ook het zomers klinkende ‘Tulip’ in de buurt, met een uiterst aanstekelijke deuntje en tekst. Boven de melodieën zweven vaak originele teksten. Met haar verzinsels zal ze waarschijnlijk nooit de Nobelprijs voor literatuur krijgen, maar origineel zijn ze zeker. Met een zin als ‘when I was a young girl I would sleep in a tall tree on down of bending boughs’ kan men wel slapen gaan.
‘Hunting My Dress’ is een vrolijk klinkend album geworden dat bol staat van mystieke en breekbare folkliedjes met hier en daar een doorn, waardoor ze niet glad gaan klinken. Bovendien legde Jesca Hoop voldoende creativiteit aan de dag, wat uitmondde in een zeer gevarieerd geheel. Met een schitterende stem, een goed album op zak én omringd door de juiste mensen (Tom Waits en Guy Garvey) lijkt haar dan ook maar weinig in de weg te staan richting een doorbraak. Of dit laatste een verwachting mag zijn, dan wel een Hoop, kan niet gezegd worden.
Meer over Jesca Hoop
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
