Tot voor kort beter bekend onder de naam Ayro heeft souldier Jeremy Ellis – een sympathieke roodharige bleekneus uit Detroit – in slechts enkele jaren een hele reputatie opgebouwd als producer, toetsenist en vocalist. Vooral zijn podiumactiviteiten, waar hij in zijn eentje tegelijkertijd samplers, percussie en keyboards bedient en er ook nog een potje bij zingt, zijn moeilijk zonder bewondering te aanschouwen.
Voor het opnemen van zijn eerste album onder zijn burgerlijke naam trok hij voor enkele maanden naar Puerto Rico, een trip die naar verluidt de nodige crises heeft gekend, maar uiteindelijk een hoop inspiratie opleverde om terug thuis in Detroit in rap tempo 'Lotus Blooms' op te nemen. De reiservaring betaalt zich onder meer uit in de vele creatieve, warmbloedige ritmes, die onder andere geënt zijn op de Puertoricaanse bomba. Ongekunsteld en met maximale swing wordt die met de sampler gereconstrueerd. Erg zuiver geproduceerd zijn beats en percussie niet. Dat is hier juist een van de charmes: het versterkt het spontane jamgevoel waarvan het album doortrokken is.
Zijn op zich wat dunne stemgeluid neemt Jeremy Ellis regelmatig in meerdere lagen op; hij laat het samenspelen met de akkoorden en accenten die hij op toetsen speelt, waardoor de stem soms echt een extra instrument wordt. Dit doet hij bijvoorbeeld goed in de bonustrack, een alternatieve (en betere) versie van openingstrack 'Take Your Time', die door zowel de stoere gebroken beat als de Kaidi Tatham-achtige synthstabs doet denken aan de betere Bugz In The Attic remixen.
Bij vlagen schiet Ellis wat door in zijn virtuositeit en lijkt het wel eens of hij bang is dat er een fractie van een seconde stilte valt. Sommige songs zijn wel erg maximaal qua improvisatie, vocaal en op toetsen: het zou wel met iets meer structuur en een solo of uithaal minder kunnen. Omdat zijn muzikale vaardigheden veel sterker zijn dan zijn zangstem, hebben de instrumentale tracks in dat opzicht een streepje voor: 'Jun-O', waarop in de synths duidelijk de invloed van zijn woonplaats te horen is, is een hoogtepunt en ook het ambitieuze vierdelige opus 'Callelunakarma' hoort tot de sterkere uitingen. Spacefunk in beste Headhunters-traditie: Herbie Hancock zou er goedkeurend bij knikken. Jeremy Ellis zit duidelijk noch om inspiratiebronnen, noch om ideeën verlegen. Met 'Lotus Blooms' geeft hij een knappe proeve van kunnen af.
Meer over Jeremy Ellis
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
