Dat pianist Jef Neve zijn trio verhuisde naar het grote (en commerciële) Universal deed bij vele jazzfans de wenkbrauwen even fronsen. Op 'Nobody is Illegal' bewijst de vrolijke Kempenaar dat al die bedenkingen nodeloze mentale arbeid waren: Neve blijft zijn frivole, lyrische zelf. Luchtige melodieën suizen met een duizelingwekkende snelheid door de gemakkelijk in het oor liggende composities. Onveranderd is ook het sublieme samenspel van het trio, met andermaal een glansrol voor de aanstekelijke Teun Verbruggen (drums). In tegenstelling tot zijn vorige platen -waar meer melodische capriolen opstonden - kiest Neve op 'Nobody is Illegal' vaak voor een meer gedifferentieerde aanpak: zowel soundscape-achtige nummers als sluimerende kamerjazz die dromerig door de lucht fladdert of bombastische composities komen aan bod. Het grootste verschil met zijn twee vorige platen is dat hij hier meer gebruik maakt van voorzichtige koperarrangementjes.
Het trio legt op de deze plaat een aantal nieuwe facetten van hun kunnen bloot. Zo is 'Abscheid' een intimistische ballad die traag wordt opengevouwen. De nadruk ligt er op heldere, bezielde melodielijnen die de tristesse van het isolement wil verklanken. Vaak wordt het klassieke idioom haast letterlijk in de frases verwerkt. Warme, melancholische kopers komen tegen het einde van het nummer de weemoedige sfeer benadrukken. In 'Astra' kiest het trio ook voor kabbelende opbouw, maar verandert de sfeer drastisch. Bezwerende didgeridoo-pulsen en onwerkelijke morse-signalen (Jef Neve die op de pianosnaren slaat?) zinderen donker door de muzikale ruimte. Verbruggen komt dreigend opzetten, maar barst nooit open en saxofonist Nicolas Kummert wringt gespannen lijntjes uit zijn instrument.
De titeltrack 'Nobody is Illegal' is een perfect voorbeeld van hoe Jef Neve de internationale jazzwereld opneemt: invloeden van Brad Mehldau tot Bill Evans worden gecombineerd met jongere talenten als Jason Moran. Dromerige partijen worden virtuoos afgewisseld met heldere, staccato harmonieën, eerder abrupt worden gespeeld, die worden overspoeld met virtuoze lijntjes. Teun Verbruggen speelt een heerlijke rol in dit nummer. Zijn kleine trom heeft de vlijmscherpe klank als van een mars-trom die agressief roffelt en rolt. Zijn vette funky drive steekt scherp af tegen de heldere klanken van de piano. Als Neve echter lyrisch weemoedig wordt, haalt Verbruggen even gemakkelijke een vertederende ritmiek boven. Op elke noot van Neve volgt een gepast ritmisch antwoord.
Het hoogtepunt van de plaat is waarschijnlijk wel 'Nothing But a Casablanca Turtle Slideshow Dinner'. Jef Neve weeft snelle, repetitieve patroontjes aaneen totdat er teveel opgehoopte druk is. Wippende, opgewonden melodietjes springen tegen elkaar op, wisselen elkaar af en dartelen rond het dan nog subtiele drumwerk. Als de vijf blazers met lange halen komen invallen, wordt het trio opgejaagd. Het drumwerk wordt opgeschroefd, de piano valt van hoogtes razendsnel de diepte. Zware accenten van de blazers en de bas onderstrepen de hoekige acrobatieën die de piano uitvoert. De compositie vindt een speels evenwicht tussen eenvoudige melodie en weelderige klankmassa's. Na het eindakkoord is het even verbluft en opgelucht naar adem happen.
Het aantrekkelijke van 'Nobody is Illegal' is zijn veelzijdigheid. Jef Neve vlecht minder melodieën in elkaar, maar compenseert dat met bombastische nachtelijke orgieën, duistere soundscapes of romantische miniatuurtjes. Het samenspel van het trio is verbluffend, de opnamekwaliteit perfect, ook al verdrinken de blazers af en toe in het geweld. Dat lege plekje onder de kerstboom is dringend aan opvulling toe.
Meer over Jef Neve Trio
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
