Wie erin slaagt om tijdens een optreden van Jaune Toujours en nevenproject Mec Yek onbewogen te blijven stilstaan, is een ijskonijn en houdt vermoedelijk zelfs niet van muziek. Dat de muziek van Piet Maris’ beide bands zo tot dansen uitnodigt maakt het idee van een remixplaat vreemd voor de modale luisteraar. En toch is het misschien een goede strategie om door middel van bekende, zelfs hippe, namen uit de producerswereld een nieuw luisterpubliek aan te boren.
Mec Yek is het Balkanproject van Maris en duidelijk minder bekend dan Jaune Toujours. Door de kleinere bezetting (accordeon, klarinet en zang) is de muziek minder dansbaar, maar zijn er tevens meer mogelijkheden tot (her)interpretatie. DJ Gaetano Fabri’s versie van ‘Tshizma’ steekt Shantel naar de kroon. Ook het iets drukkere arrangement van Shazalakazoo kan er mee door, al moeten beide versies de duimen leggen voor wat Buscemi presteert: een goed geplaatste beat en tegentellen die het nummer netjes ondersteunen. Waarschijnlijk zal deze laatste ook de meest populaire versie van de drie blijken. DJ Scratchy’s dubmix van ‘Bashav Mange’ is echter nog interessanter, ook al omdat zowat alle instrumenten geïsoleerd op de voorgrond komen. De Franse DJ Tagada maakte van ‘Na Bikenav’ wel de meest dancingfähige, niet meteen herkenbare versie. De klarinetsolo van Mattias Laga bleef hier onaangeroerd.
Van de radiohit ‘Ici Bruxelles’ zijn, net als van ‘Tshizma’, drie remixen opgenomen. De ‘Pomoxis Remix’, van de hand van de winnaars van de Vi.be Remix Contest, is weinig meer dan een reggaebeatje onder de basissong, opgefrist met een weinig originele opener. Dan is de remix van (alweer) Fabri, die eerder voor iets tussen dub en funk gaat, veel creatiever en ondernemender. De ‘Mental Power Trainer Remix’ (electro) rafelt de song nog meer uit elkaar maar slaagt er helaas ook niet in een meerwaarde te genereren. De Turntable Dubbers doen wel iets moois met ‘Bienvenue Chez Moi’ dat doet denken aan Howie B’s samenwerking met Les Négresses Vertes. Dit aanstekelijke nummer wordt nog dansbaarder door een uptempo beat, waarbij de zowel voor reggae als voor Balkanmuziek typische tegentellen voor de drive zorgen. Dat het qua stijl wat onbestemd is, ergens in een overgangsgebied tussen dub, dubstep en drum & bass, mag de pret niet bederven.
Nog beter is ‘La Rue’, fijngemalen door de Canadese No Luck Club, met enkele goedgeplaatste scratches en blazerloopjes plus intenser slagwerk. In Shazalakazoo’s bewerking van ‘La Bruxelloise’ lijken enkele vocale passages zo uit een minaret te komen. Gelikkig raakt hij niet aan de wondermooie bugelsolo. Door het orgeltje doet ‘Demain Peut-Être – Scratchy Medina Remix’ (de tweede verschijning van DJ Scratchy) onwillekeurig denken aan de hoogdagen van Mano Negra. De Superstereo Dance Remix van ‘Aire De Rien’ ten slotte lijkt eerst onbenullig gearrangeerd maar net hierdoor blijft deze track overeind.
Sommigen zullen al te graag ‘Re:plugged’ vergelijken met releases van Shantel en andere Basement Jaxxen, maar zijn vergeten dan wel dat het hier niet gaat om nummers van de meest uiteenlopende Balkanbands, maar om eigen werk. Dat de kwaliteit daar niet onder lijdt is een verdienste op zich, al blijkt de muzikale meerwaarde niet indrukwekkend. Het is zeer de vraag of de strategie om hiermee nieuwe fans aan te boren zal werken. De toegankelijkheid en het zomerse karakter van deze remixplaat zijn wel een pluspunt, al moet ook gezegd dat de producers meestal, en dus te vaak, voor een reggae- of dubsausje hebben gekozen.
