De soms gemaakte vergelijking met wijlen Les Négresses Vertes kan accordeonist/zanger Piet Maris niet verbazen: de man werd eind jaren '80 zelf van zijn sokken geblazen door dit zootje ongeregeld en hun landgenoten van Mano Negra. Wie de muziek van Jaune Toujours intens beluistert, kan slechts toegeven dat deze Belgen de enige rechtmatige erfgenamen zijn van het eerstgenoemde collectief dat het Franse chanson eind jaren '80 met een ware punkattitude reanimeerde. 'Barbelé, pas Rasé' kon op een van hun platen staan. Een mens zou er zo genietend bij gaan liggen maar Maris en de zijnen nemen daar geen genoegen mee. Waar na de mini-cd 'O' en het daaropvolgende full-album 'Brusk' de Franse taal het Nederlands meer en meer leek weg te drummen, komt nu het Engels naast het Frans bovendrijven. 'Well, yeah'is zelfs uitsluitend in het Engels gezongen en ook de grootste verrassing, net als de uitermate geslaagde ska-versie van Blurs 'Song 2'. Het militant Brusselse 'La Bruxelloise' toont echter meteen dat voor Piet Maris onze Belgische en Europese hoofdstad centraal staat.
Zelden ook een persvodje gelezen dat zo treffend en sober vertelt waar het 'm allemaal om gaat. Jaune Toujours gaat de maatschappelijke thema's niet uit de weg maar doet dat bovendien met de vuist in de lucht in plaats van de opgestoken middenvinger, met een optimistisch geluid – uitzondering hierop was het radeloze 'An der lecht' indertijd op 'Brusk'. De bloedmooie opener 'Bienvenue Chez Moi', dat als je met maar een half oor luistert naadloos overgaat in 'About This Life' en 'La Rue', straalt optimisme en hoop uit zonder de realiteit uit het oog te verliezen. Met 'Leur dt' geeft Maris aan dat hij ook in het Nederlands nog fatsoenlijke teksten wil en kan pennen. 'Mentalithé à la Menthe' is zowel muzikaal als tekstueel het meest weerbarstige nummer en nestelt zich veel langzamer in het oor dan de andere elf songs. Wie dreigt af te haken vanwege de bezetting met vier trompetten en bugels (naast accordeon, ritmesectie en sopraansax/klarinet), hoeft zich geen zorgen te maken: hun bijdragen zijn erg muzikaal en nooit "over the top". Vanwege de vele nevenprojecten is de kans bijna nihil dat ze alle vier te samen in de studio of op het podium te vinden zijn.
'Kolektiv' is hun eerste studioplaat in zowat vijf jaar en deze relatieve stilte heeft de nodige inspiratie opgeleverd. Relatief, want in tussentijd verscheen de live-registratie 'CluB' en concentreerde Piet Maris zich op zijn Balkangroep Mec Yek, het Arabo-Andalusische Arabanda en de Accordeonfanfare. Het is nog maar de vraag of er dit jaar nog een sfeervoller plaatje het levenslicht zal zien op eigen bodem. Een absolute aanrader.
Meer over Jaune Toujours
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
