Jason Collett, bekend als gitarist van de mastodontische indierockformatie 'Broken Social Scene', is met 'Idols of Exile' aan zijn tweede soloplaat toe. Hij heeft op dit twaalf nummers tellende album meer dan eens gezelschap van gastmuzikanten, maar doet duidelijk zijn eigen ding. Het resultaat is een erg coherente en intieme plaat in het teken van de eenvoud.
Het album opent met 'Fire', een song die erg zorgvuldig in verschillende trapjes opgebouwd wordt. Een akoestische gitaar, een eenvoudige basdrum en een eenzame stem beginnen, worden wat later vervoegd door bas en piano, nog wat later wordt Colletts stem omzwachteld door een tweede. 'Fire' is zo voorbij en smaakt naar meer.
In 'Brownie Hawkeye' zetten kabbelende pianoakkoordjes in over een rollende baslijn. Dan valt een luie brassband in, de mooie vondst van deze song.. Het fanfarekleurig koper contrasteert heerlijk en gaat toch samen met de overheersende, strakke, stoere sound. Hetzelfde koper vormt in 'Parry Sound' de begeleiding voor een elektrische gitaarsolo en werkt hier even goed.
Toch is het album niet afhankelijk van slimme bezettingen om interessant te wezen. Misschien zijn onopgesmukte songs als 'Almost Summer' waarin weinig meer te horen is dan stem en gitaar nog sterker: hier weet Collett louter door gevoelige, maar nooit melige zang te boeien.
En meer dan eens is eenvoud de sterkte van Jason Collett. Het handjeklap op slotsong 'These are the Days' had iedereen kunnen bedenken én uitvoeren, net zoals de repetitieve zanglijntjes van het achtergrondkoortje. Maar het wordt zelden gedaan, terwijl hier bewezen wordt dat je er een volledige leuke song aan kan overhouden.
Ook dit album heeft zwakkere plekken. In 'We All Lose One Another' zit er een erg leuk banjoriffje en een mooie bijdrage van de viool, maar daarnaast is het een vrij clichématige popsong waarin de tekst bovendien op een erg klunzige manier in het muzikale ritme is gewrongen.
'Idols of Exile' is een erg warme plaat, ook al vertelt ze over trieste thema's. Eenvoudige maar authentieke songs werden met zorg gearrangeerd en uitgevoerd, met als resultaat een erg pure plaat die weet te boeien zonder foefjes of kunstgrepen.
Meer over Jason Collett
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
