De Belgische componist Jan van der Roost is vooral bekend omwille van zijn muziek voor amateur-orkesten. In de bibliotheek van iedere dorpsharmonie zullen zeker en vast verschillende werken van zijn hand liggen. In zijn muziek gaat hij meestal op zoek naar een combinatie van schoonheid en relatieve eenvoud voor de uitvoerder. Dit wil echter niet zeggen dat hij alleen maar eenvoudige muziek zou geschreven hebben. De jongste jaren componeerde hij verschillende werken voor harmonieorkest die een zeer sterk bezet orkest vereisen zoals 'Symfonia Hungarica' of zijn 'Symfonietta'. Deze werken kunnen de vergelijking met zijn internationale collega-componisten makkelijk aan. Op deze CD staan drie werken die meer bij dit gedeelte van zijn oeuvre passen. Twee werken voor symfonieorkest met solist en natuurlijk ook een werk met zijn geliefde harmonieorkest als begeleidingsgroep.
Het eerste werk, 'Concierto de Homenaje' is een concerto voor gitaar en orkest. De componist droeg dit werk op aan Joaquim Rodrigo, de Spaanse grootmeester van het gitaarconcerto. Hoewel de componist zich duidelijk heeft laten beïnvloeden door Rodrigo is dit concerto zeker geen afkooksel van het werk van de Spanjaard. Het orkest heeft de typische warme kleur die zo eigen is aan Jan van der Roost. Ook de ingewikkelde ritmische patronen doen denken aan de grote harmonieorkestwerken van de componist, evenals de belangrijke rol van het slagwerk. De invloed van Rodrigo zit in de orkestratie: iedere keer wanneer de gitaar inzet wordt het orkest minimalistisch georkestreerd wat toelaat, om met een relatief stil instrument zoals de gitaar in dialoog te gaan met een symfonisch orkest. De Braziliaanse gitaarvirtuoos Fabio Zanon zorgt voor een weergaloze vertolking van dit stuk.
Het tweede werk is het trompetconcerto van Jan van der Roost. Solist met dienst is de Noor Ole Edvard Antonsen. Deze trompettist heeft in enkele jaren tijd de wereld veroverd met virtuoze recitals die de luisteraar verstomd doen staan. Hij soleerde ook al met bijna alle Europese toporkesten. Het trompetconcerto werk heeft een totaal ander geluid. Het orkest is beperkt tot een strijkorkest ondersteund door een klavecimbel. De componist verkent in dit werk de grenzen van de tonaliteit. Hoewel het altijd tonaal blijft wordt de dissonant niet vermeden. Deze dissonanten zorgen voor een spanning die de luisteraar besluipt en hem niet meer loslaat voor het laatste akkoord. De volle orkestkleur en de ritmische complexiteit zorgen echter wel voor een duidelijke Jan van der Roost stempel.
Het laatste werk is de Rhapsody voor hoorn en harmonieorkest. Ditmaal komt de solist uit Nederland. Jacob Slagter is al geruime tijd de hoornsolo van het wereldvermaarde Concertgebouworkest van Amsterdam. In dit werk zoekt de componist zelfs de atonaliteit op. Na een verkennende intro barst het werk open. Het hoofdthema is ritmisch en energetisch. De solist krijgt de kans om zijn virtuositeit voluit tentoon te spreiden. Na enige tijd duikt het trage middendeel van het werk op. De spanning wordt geleidelijk opgebouwd tot het orkest na enige tijd tot een climax komt. Na de climax lijkt de componist even te aarzelen om dan toch het hoofdthema terug te nemen waarna het werk in een virtuoos einde besluit.
Deze plaat plaatst Jan van der Roost in een ander licht. Dit is niet de componist die stukjes schrijft voor de dorpsharmonie, maar de componist die zijn volledige kunnen tentoon spreidt. De solisten zijn van wereldniveau en ook de twee orkesten, I Fiamminghi en het Harmonieorkest van het Lemmensinstituut, zetten een stevige prestatie neer. Een aanrader voor wie op zoek is naar goede Belgische muziek.
Meer over Jan van der Roost
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
