Begonnen op een van Sid Vicious geleende basgitaar, heeft Jah Wobble inmiddels een wereldbefaamde reputatie geworven. Met wortels in John Lydons PiL en bij zijn eigen Invaders of the Heart, heeft de man een geheel eigen, hoekige stijl ontwikkeld die rechtstreeks knipoogt naar dubreggae. Dankzij grote drugs- en drankproblemen is Wobble meer en meer vergleden richting zielsverruimende, esoterische muziek. Meer dan tien jaar zonder eigen releases (de prachtige verzamelbox 'I Could Have Been a Contender' niet meegerekend) heeft deze evolutie niet stopgezet. 'Mu' is naar eigen zeggen een 'zen dub'-plaat: een spirituele versmelting van Oosterse klanken en diepe basdubs, met een modern, gedreven karakter. Dat is inderdaad een prima omschrijving van deze mooie schijf.
Dat Jah Wobble een geluidstovenaar is, staat buiten kijf. Niet enkel zijn verslavende baslijnen, maar ook zijn jarenlang opgebouwde ervaring als producer en klankpuritein zorgen ervoor dat de man de nodige tijd neemt voor zijn muziek. Zo ontstaan gedetailleerde kunstwerkjes die vlot, maar toch ook lekker diep in het gehoor liggen. Bubbelende effectjes, hoge belletjes, ondersteunende strijkers of koren en subtiele percussie zorgen vaak voor een mooi sfeerkader waarin de vlotte triphopritmes en dubbassen zich vrij kunnen bewegen. Verder is deze plaat een staaltje van technologisch vernuft. Ze is opgemaakt in Dolby Surround 5.1. 'dub', maar komt op de gewone hifi-installatie dus over als een breed echoënde stereoplaat. Combineer dat met de Oosterse, spirituele invloeden waar Wobble gretig uit teert en er ontstaat een soort van religieus en soms zelfs bezwerend eindresultaat. Voor dit laatste is kameraad en producer Mark Lusardi mede verantwoordelijk, die eerder zijn sporen verdiende bij ondermeer The Orb, Lee 'Scratch' Perry, David Bowie,... Zo is de diep golvende, melodische basdrive van de titeltrack, opgehemeld door verheven fluitspel en sfeervol aangevuld door hoge belletjes, diepe echo's en een warme deken van digitale vioolpartijen. 'Buddha of Compassion' is heerlijk lang, loom en diep hobbelend en presenteert een combinatie van vreemde roboteske en hoge, Arabische vrouwenzangen waarbij een golvende melodie en lichtvoetige elektronica een mooie drive bepalen. Dat het niet altijd even hapklaar en voor de hand liggend moet zijn, bewijst het ritueel bezongen 'Samsara', dat met klaterende percussie en vooral een wild rondbazuinende, tegendraadse trompet hogere sferen aanroept. Een ander goed voorbeeld van die fijne cocktail van culturen is het troostende 'Softwear', dat met een vreemde stem aankondigt: "... at the point of orgasm, you must remember / you are the softwear ...", maar later ondermeer met Tuvaanse keelzangen open bloeit. Dankzij een pracht van een afsluiter ('Into the Light') maakt Jah Wobble het verhaal rond. Een heerlijk lome, languit liggende, instrumentale dub wordt dankzij enkele strijkers gedramatiseerd tot een spectaculaire eindklank.
Deze plaat is een samenvloeisel van mooi in mekaar geschoven klanken en culturen met een allesoverheersend, heerlijk en religieus klinkend eindresultaat. Gekoppeld aan de verslavende dubbaslijnen van Jah Wobble, een minutieus uitgedokterd klankspel en een vlot tempo dat door triphop of breaks wordt vormgegeven, klinkt 'Mu' als een multiculturele oplossing voor vastgeroeste, religieuze dogma's.
Meer over Jah Wobble
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
