De herkenbare klank van de zogeheten US powermetal mag in Europa dan al iets minder bekend zijn, er is één band die dit genre belichaamt (en ondertussen al erg lang meedraait): Jag Panzer. Deze band rond gitarist Mark Briody en vocalist Harry Conklin heeft nooit de status gekregen die ze an sich verdienen. Het zal de heren echter worst wezen, en met dit album rijgen ze opnieuw een degelijk werkstuk aan hun discografie.
De heren van Jag Panzer geloven in de kracht van de gitaarriff, wat wil zeggen dat dit eerst goed moet zitten vooraleer er aan de tierelantijntjes wordt gedacht. Een nobel streven, en een riff van Briody is ondertussen behoorlijk herkenbaar geworden. Wat betreft puik gitaarwerk is deze plaat opnieuw een schoolvoorbeeld. Wie onbewogen kan blijven bij de opzwepende tonen van 'Call to Arms', de heerlijke stamper 'Overlord' of het op een gemene loeier van een thema geschoeide 'Bringing the End', heeft absoluut geen affiniteit met dit soort muziek of is gewoon dood.
Harry Conklin blijft trouwens beter worden met de jaren. Zijn licht hese en semi-hoge zang is nog steeds geen spek voor ieders bek (vooral zijn uithalen zijn soms apart), maar dat neemt niet weg dat de man weet hoe hij een interessante zanglijn moet bedenken en hij voert deze dan ook met chirurgische precisie uit. Maar hier geldt dan ook dat wie vroeger niet overtuigd was van zijn prestaties, ook nu niet van idee gaat veranderen.
Eigenlijk is het vooral jammer dat Jag Panzer veelal in de marge opereert, want dankzij albums als 'Thane to the Throne', 'Mechanized Warfare' of deze 'The Scourge of the Light' laten de heren horen dat ze over heel wat potentieel beschikken en er nog altijd vlot in slagen om lekkere metalstampers met flitsende soli te produceren. Zolang ze over hetzelfde gestel beschikken als de tank waar ze naar vernoemd zijn, blijven deze jongens degelijke powermetal maken.
