Jag Panzer bestaat al sinds 1983, maar de band heeft pas sinds 'The Age of Mastery' uit 1998 wat succes verworven. Dat is enigszins begrijpelijk wanneer duidelijk wordt dat Jag Panzer zo'n tien jaar op zijn spreekwoordelijke gat heeft gelegen. Deze powermetalformatie rond gitarist Mark Briody en zanger Harry 'The Tyrant' Conklin staat echter al sinds het prille begin voor kwaliteit, iets wat eens te meer bevestigd wordt door 'Casting the Stones'.
Ondertussen heeft Jag Panzer door de jaren heen het stigma van te zeer naar Iron Maiden gemodelleerd te zijn afgeworpen. In de plaats daarvan is een eigen identiteit naar boven komen drijven, geënt op stevige gitaarriffs, heerlijk solowerk en vooral de herkenbare zang van Harry Conklin. Het is met name die Conklin die het gezicht van Jag Panzer belichaamt en de band zou niet half zo interessant zijn zonder hem. Nu heeft Conklin het geluk dat voornaamste componist Briody er meestal in slaagt om songs te pennen met kop en staart die makkelijk blijven hangen. 'Casting the Stones' is in elk geval een album dat lijkt aan te geven dat Jag Panzer stilletjesaan de hardere regionen opzoekt en meer opschuift naar Nevermore. Die laatste combineert in feite death metal (muzikaal gesproken) met heldere heavy metalzang. Voorlopig blijft Nevermore wel een aantal trapjes zwaarder dan Jag Panzer, maar de verschuiving is toch frappant. Opener 'Feast of Famine' is daar een goed voorbeeld van: een tempo dat fluks het gaspedaal intrapt, gecompleteerd door loeiende solo's en die heerlijk heldere stem van Harry Conklin. 'The Mission (1943)' is met voorsprong het beste nummer van de schijf. Lyrisch gaat het over het uitschakelen van de kanonnen van Navarone tijdens de Tweede Wereldoorlog en dat vraagt om een episch nummer met meervoudige zang en een kippenvelopwekkend refrein, wat prompt allemaal present is. Het korte 'Achilles' is nog zo'n uitschieter. Geen snel lied, maar des te pakkender door de combinatie van ingetogenheid en onderhuidse agressie.
Onbekend is onbemind, zegt het spreekwoord en dat gaat zeker op voor Jag Panzer. De band heeft inmiddels zijn niche wel gevonden en voelt zich hoorbaar goed in het metalen vel. Doordachte metal met heerlijk vloeiende solo's en ronduit fantastische zang: het bestaat wel degelijk.
Meer over Jag Panzer
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
