Misschien is de titel 'Chanteuse' van de cd toch iets te misleidend, evenals de eenvoudige vermelding dat zangeres Jacqueline Humbert hier songs brengt. De gangbare opvattingen van song en zangeres worden hier namelijk aardig uitgerekt, waarbij verschillende stemtechnieken (zingen, zuchten, spreken) of producties met elektronische effecten een belangrijke plaats innemen. Dit laatste maakt de rol van David Rosenboom als hoofdleverancier van de begeleidingen cruciaal, waardoor 'Chanteuse' eerder een project van Humbert en Rosenboom genoemd kan worden.
De cd valt uiteen in twee delen: klassiek songgericht materiaal en tracks die eerder op een eigen concept drijven. Van de meer traditioneel georiënteerde stukken klinkt 'Listen...!' het meest herkenbaar, als een song uit een oude musical met een bluesy melodie en een hoempa-piano in het refrein. De andere songgerichte nummers worden net iets meer bewerkt, maar blijven heerlijk ordinair melodische en catchy. Zo blijft 'Short Subject' een countrysmartlap ondanks de bijgevoegde straatgeluiden. Idem voor Robert Ashley's 'Empty Words' waarbij de stem door een radio klinkt en vergezeld wordt van het nodige gekraak. Wanneer Rosenboom de songs van een abstract elektronische begeleiding voorziet, gaat het jammer genoeg mis. Mistige klankkleuren, zoemen of getingel uit synthesizers klinken erg goedkoop en flauw en doen zondermeer afbreuk aan de nummers.
Dat de productietechnieken van Rosenboom ook waardevollere resultaten kunnen hebben, mag blijken uit 'Mosquitelove' en Rosenbooms eigen 'Attunement', waar hij de stem van Humbert in verschillende toonhoogtes stapelt tot vreemde, spacy harmonieën. De eerste keer klinkt dit als een zwerm muskieten, de tweede keer, in combinatie met een orgelachtige begeleiding, krijgt de song een een prekerig kerkgevoel.
Met songs die rond hun eigen idee cirkelen is het altijd oppassen: eens het nieuwe er af is, blijft er soms weinig over om muzikaal te boeien. Waardoor ze leuke en interessant kunnen zijn, maar verder weinig betekenen. Amusant is zeker Humberts eigen compositie 'Profile': een grappig vraaggesprek tussen een psychiater en haar patiënte, met op de achtergrond piano-oefeningen van een klein meisje. Ook 'Peace Piece' van Gustavo Matamoros is mooi bedacht als een gelezen tekst waarin de woorden "peace" en "piece" geregeld opduiken en beklemtoond worden door ze te zingen en te onderstrepen met de instrumentale begeleiding. Het alternatieve slaapliedje 'Lullaby' van Alvin Lucier (bestaande uit o.a. het blazen op verschillende 'tonen' en het imiteren van een stoomketel of een spinnende kat) heeft dan weer niet de klankpoëzie die nodig is om een dergelijk stuk boven het idee erachter uit te tillen. Dan is Joan La Barbara's 'Via Dolorita' sterker luistervoer, wanneer zuchten n.a.v. uiteenlopende emoties (verlangen, verlies, spijt ...) gecombineerd worden met woordloze zang. Het stuk evolueert van een eenstemmig gregoriaansachtige zanglijn naar een voorzichtige polyfonie. Echt vol wordt het geluid nooit en het ontbreken van dit beetje extra remt de track wat af. Dit gaat jammer genoeg ook voor de cd als geheel op.
Meer over Jacqueline Humbert
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
