Jack DeJohnette verscheen op meer ECM-albums dan eender welke andere muzikant. Nu is hij vooral bekend als drummer van het zeer populaire 'Standard trio' van Keith Jarret. Hij nam onder dit label echter ook verschillende platen op met zijn eigen groepen en met verschillende andere jazzgrootheden. Met 'Selected Recordings' (:rarum XII) maakte hij zelf een selectie uit de grote hoeveelheid geluidsmateriaal. Hierin komt hij niet enkel als fantastische drummer naar voren, maar ook als componist en zelfs als pianist.
Met het eerste nummer, 'Third World Anthem' van 'Jack DeJohnette's Special Edition', wordt de luisteraar meteen wakker geschud. Het energieke thema zit vol kicks en breaks die worden opgevuld door de drums. Met drie blazers klinkt het arrangement als een kleine bigband. Met verschillende interludes en herhalingen tijdens de solo's is de structuur van het nummer niet meteen eenvoudig. DeJohnette laat echter meteen horen dat hij alles onder controle heeft: bij elke overgang speelt hij accenten uit het thema. Met 'Jack in', ook een eigen compositie, laat hij zich van een heel andere kant horen. Na een percussie-intro komt hij subtiel binnen met een eenvoudig ritme op de cimbaal. In dit nummer komt zijn belangrijkste eigenschap goed tot uiting, namelijk zijn gevoel voor klankkleur op het drumstel. Ook zijn vroegste werk wordt op dit album vertegenwoordigd. 'Overture' en 'Communion' zijn twee nummers van 'Ruta And Daitya', een duoplaat met Keith Jarret uit de vroege jaren '70. De typische klank van een elektrische piano uit deze periode wordt in het begin van 'Overture' enkel ondersteund door cimbaalklanken, wat een trancegevoel creëert. Na verloop van tijd komen ze samen in een groove terecht en gaat het nummer onmiddellijk over in 'Communion'. Vanaf den gaat het pas echt loos. Een andere bekende van ECM is de bassist Dave Holland. Samen met gitarist John Abercrombie vormden ze het trio 'Gateway'. Dave Holland drukte duidelijk zijn stempel op het nummer 'How's Never', met een stevige groove in een oneven metrum. In dit nummer laat DeJohnette horen dat hij niet vies is van een goede backbeat. En met de scheurende gitaarsolo van Abercrombie bereikt het nummer ongekende hoogtes. De laatste drie nummers geven eerder de zachte, intieme kant van DeJohnette weer. Dat hij beter piano speelt dan de gemiddelde drummer is ook te horen in het nummer 'Silver Hollow'. Hoewel de meesten hem toch liever achter zijn drumstel horen, is dit een mooie, fragiele compositie. Hierin wordt het vraag-en-antwoordspel gespeeld tussen piano en trompet. In 'Picture 6' neemt hij zowel piano als percussie voor zijn rekening. Het is gebaseerd op slechts vier noten, waardoor een hypnotiserend effect ontstaat.
Dat deze muzikant de laatste jaren niet heeft stilgezeten is wel duidelijk. Voor dit album werd een kleine greep uit de verscheidene genres en bezettingen gedaan. Toch is een overzicht van zijn werk moeilijk op een enkele cd te verzamelen. Voor mensen die Jack DeJohnette nog niet goed kennen, is dit wel een goede eerste stap om de rest van zijn ECM-collectie te kunnen ontdekken. Deze drummer hoort namelijk in elke jazzcollectie thuis! Na het luisteren van deze acht nummers op :rarum XII zal iedereen het hiermee eens zijn.
Meer over Jack DeJohnette
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
