Geflipt of geniaal? Of een beetje van de twee? De vraag rijst elke keer de heren en dame van Iwrestledabearonce opduiken. Na hun wel erg eclectische schijf 'It's All Happening' van nauwelijks twee jaar geleden staan deze weirdo's er opnieuw met 'Ruining It for Everybody', deze keer gezegend met de lelijkste hoes van het jaar. Niet dat dit combo er ook maar enigszins van gaat wakker liggen, aangezien eigenzinnigheid het sleutelwoord is bij deze vreemde mix van ontieglijk veel genres.
Na de gefragmenteerde edoch smakelijke splinterbom die het vorige album was, rest natuurlijk de vraag of het opnieuw van dattum is hier. Het antwoord is een beetje tweezijdig: aan de ene kant zoekt de groep nog altijd de grenzen van het toelaatbare en verdraaglijke op, maar aan de andere kant is er meer ruimte voor structuur, al is dat laatste voor de meeste mensen waarschijnlijk erg relatief. Iwrestledabearonce grasduint door genres als grindcore, jazz, pop en wat dies meer zij en maakt daar een hysterische cocktail van die vooral elke seconde iedereen op het verkeerde been zet. Zachte, ingetogen passages worden plots verscheurd door blastbeats, bizarre tempowisselingen krijgen aansluiting bij een makkelijke vier/vier beat die zo uit een popnummer lijkt weggelopen. Het kan allemaal en het knappe is dat Iwrestledabearonce die mengelmoes behoorlijk coherent kan laten overkomen.
Blikvanger van de band is nog steeds frontvrouw Krysta Cameron, die naadloos kan overschakelen tussen een brul waar menig mannelijk collega zijn lid voor veil zou hebben, en poeslieve tonen die Britney Spears doen blozen van ongemak. Het knappe is ook dat ze geregeld binnen eenzelfde nummer wisselt als een psychopathische derwisj. Toch blijkt dat de groep het soms wat meer rechtuit houdt, zoals in het erg poppy en melancholisch aandoende 'Deodorant Can't Fix Ugly'. Aan de andere kant, in tracks als 'I'm Gonna Shoot' of 'You Know That Ain't Them Dog's Real' schieten ze zo bizar het zwerk in dat de 'normalere' passages een welkom rustpuntje vormen.
Het staat buiten kijf dat Iwrestledabearonce veel te eigenzinnig is om ooit een breed publiek aan te spreken. Daarbij zijn ze ook behoorlijk hard en snel. Maar wie een zwak heeft voor tegendraadse acts als Dillinger Escape Plan en overweg kan met de soms puberale humor van Iwrestleabearonce, is hier aan het juiste adres.
