Antony Ryan en Robin Saville, oftewel Isan, staan al 10 jaar garant voor dromerige, veelgelaagde elektronica van de bovenste plank. Op 'Plans Drawn in Pencil', hun zesde album, gaat het duo rustig voort op de voor fans bekende wegen. Vernieuwend is het niet, mooi blijft het wel.
Opener 'Look and Yes' zet meteen de toon: een kinderlijk eenvoudig analoog synthriedeltje zweeft en kronkelt rond een mix van bevreemdende basklanken, spacy geluidjes en hortende ritmes, en net als de climax eraan lijkt te komen, dooft het nummer even zacht uit als het gekomen is. Maar Isan lijkt de luisteraar zand in de ogen te willen strooien, want vanaf 'Cinnabat' verdwijnt de melodie lange tijd naar de achtergrond. Met weinig meer dan een paar trage, slepende synthklanken en een valse trage ritmetrack ontstaat een mysterieuze sfeer. Ook met nummers als 'Yttrium' bewijst Isan dat het weinig nodig heeft om een heel eigen geluid op te roepen: in dit geval opnieuw die knisperende beats en een langzaam opbouwende thereminklank. De tweede helft van 'Plans Drawn in Pencil' klinkt een stuk melodieuzer. In 'Amber Button' zijn het de analoge synths die na een twijfelende start voor een dunne melodielijn zorgen. En opnieuw is er daarnaast niet veel meer nodig dan een eenvoudige, bijna analoog klinkende ritmetrack en een paar spacy breaks nodig om de song compleet te maken. Ook op 'Five to Four, Ten to Eleven' halen Ryan en Saville nog eens een melodietje van onder het stof: een trage en toch opzwepende drumpartij vormt de achtergrond voor een duel tussen analoge bassynths en een wiegeliedje met een zeer bevreemdende twist. Even vreemd is 'Stickland', waar de traditionele verhouding tussen ritmesectie en synths omgekeerd wordt. Hoge strijkerklanken vormen de achtergrond, terwijl vervormde, haperende ritmische flitsen voor een melodielijn lijken door te gaan.
"Less is more", het lijkt stilaan het devies van Isan te worden. Waar hun muziek vroeger nog laag na laag elektronica opstapelde, blijven op 'Plans Drawn in Pencil' niet meer dan een paar bouwstenen over – een minimalisme dat door het kinderlijk eenvoudig artwork wordt bevestigd. Maar met die beperkte middelen slagen Ryan en Saville er toch in een wonderlijk bevreemdende wereld te creëren, waarin het als luisteraar zeer aangenaam vertoeven is.
Meer over Isan
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
