Iron & Wine is het alter ego van de Amerikaanse professor Sam Beam, die sinds een tweetal jaar de singer-songwriterstraditie verder zet in de stijl van de ter ziele gegane Nick Drake en Elliott Smith. Daar waar Beams debuutplaat 'The Creek Drank the Cradle' nog opgenomen was met een viersporenrecorder in zijn slaapkamer, klonk 'Our Endless Numbered Days', zijn tweede plaat, al beter geproduced met een meer uitgediept geluid. Deze lijn zet hij met deze EP verder uit. Al blijft hij vooral intieme akoestische folk brengen, met 'Woman King' laat hij, in afwachting van het fullalbum, horen dat hij (iets) andere paadjes wil bewandelen.
Titeltrack en openingsnummer 'Woman King' maakt meteen duidelijk welke richting hij uit wil. Nog steeds is de basis van Beams muziek akoestische gitaar met veel banjo en slidegitaar, maar ditmaal vult hij zijn sound aan met allerhande percussie, een vrouwenstem en een overstuurde elektrische gitaar. Zijn intieme, ingehouden stem blijft echter onmiskenbaar als Iron & Wine klinken, zodat ook fans van het vroegere werk het nummer zullen appreciëren. Ook zijn teksten zijn herkenbaar. De religieuze dimensie in titels als 'Jezebel' en 'Lilith's Song' is duidelijk aanwezig, maar stoort zeker niet. Het verhoogt alleen maar het intieme, mysterieuze karakter van zijn muziek. In 'Lilith's Song', de laatste track, krijgen we een opzwepende Sam Beam te horen. Het nummer begint met een geagiteerde riff op akoestische gitaar. Een echte drum gebruikt Iron & Wine nog steeds niet, maar met een basdrum en percussie op de cimbalen krijgt het nummer toch een energieke duw in de rug. Beams stem blijft beheerst en sober, al klinkt hij opgejaagder dan we van hem gewoon zijn. Ook de tekst "We were born to fuck each other one way or another" is zowaar ruig. Wanneer een zwaar overstuurde gitaar en slepende viool invallen is de geest van 16 Horsepower niet veraf. Iron & Wine lijkt zijn luisteraars nog één keer wakker te willen schudden alvorens het voor bekeken te houden. Precies daar ligt het delicate punt van Iron & Wine: Sam Beams stem is zo herkenbaar dat de nummers al snel op elkaar gaan lijken. Het gebrek aan variatie in zijn sound versterkt dat gevoel. Al vangt hij het met nummers als het bovenvermelde 'Woman King' en 'Lilith's Song' goed op, het merendeel van deze EP staat of valt met Beams stem en gitaar. Het hangt echter volledig van de luisteraar af of dat een minpunt is. Voor de ene zal 'Woman King' een prachtige verzameling intieme haardvuursongs zijn, voor de ander een kabbelend album waarin Iron & Wine voortdurend zichzelf herhaalt.
Wie al fan was van de vorige platen van Iron & Wine, zal deze 'Woman King' zeker smaken. Ook voor liefhebbers van zacht akoestische folk is deze plaat het beluisteren waard. Benieuwd of hij deze sterke lijn ook op het fullalbum doortrekt.
Meer over Iron & Wine
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
